Η Άνθια Χριστοδούλου – Θεοφίλου κατάγεται απ’ τη Λεμεσό της Κύπρου στην οποία και διαμένει μαζί με την οικογένειά της. Εργάζεται ως ψυχολόγος – σύμβουλος – ψυχοθεραπεύτρια στο Κέντρο Προσωπικής Ανάπτυξης και Aυτογνωσίας «Για την Ιθάκη», το οποίο και διευθύνει. Δίνει επίσης διαλέξεις, οργανώνει σεμινάρια και βιωματικά εργαστήρια κι έχει λάβει μέρος σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές για την ενημέρωση του κοινού σε διάφορα ψυχολογικά θέματα. Πρόσφατα έγινε παρουσιάστρια σε δική της τηλεοπτική εκπομπή με θέμα την ψυχική και σωματική υγεία. Στον ελεύθερο χρόνο της, ασχολείται με τη μουσική, τη ζωγραφική και τη δημιουργική γραφή, καθώς θεωρεί αυτές τις μορφές έκφρασης ως προσωπική της ψυχοθεραπεία.
Αρθρογραφεί σε κυπριακά περιοδικά κι έχει δημοσιεύσει τόσο επιστημονικά άρθρα όσο και διηγήματα (στην ιστο σελίδα www.dimiourgikigrafionline.com και την επαγγελματική της ιστοσελίδα www.anthia.net). Έχει συμμετάσχει με διηγήματά της στις συλλογές Οδός δημιουργικής γραφής (εκδόσεις Οσελότος 2011) και Ανθολογία σύντομου διηγήματος (εκδόσεις Γραφομηχανή 2014). Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της με τίτλο Δάσος λύκων (2014). Το βιβλίο Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν;
Θαυμαστικό, για την ένταση των συναισθημάτων. Κόμμα, (πολλά κόμματα) για την πολυέργεια. Άνω τελεία, για τις μικρές παύσεις, φέρνω εις πέρας μια αποστολή κι έχω ήδη μπει στην επόμενη η οποία μπορεί να σχετίζεται θεματικά με την προηγούμενη ή να αποτελεί μια αντίθετη πρόκληση.
Τελεία, για την διεκπεραίωση όσων αναλαμβάνω αλλά και για την αποφασιστικότητα.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…;
Στην ανάγκη για ελεύθερη έκφραση και για μοίρασμα του εσωτερικού μας κόσμου.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο;
Τα Ομηρικά έπη «Ιλιάδα» και «Οδύσσεια», «Έγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, «Το προτρέτο του Ντόριαν Γκρέη» του Όσκαρ Ουάιλντ, «Η Μεταμόρφωση» του Κάφκα, «Ασκητική» του Καζαντζάκη, «Η φάρμα των ζώων» του Όργουελ, «Η αβάστακτη ελαφρότητα της ύπαρξης» του
Κούντερα και το βιβλίο «Άπαντα τα ποιητικά» που περιλαμβάνει το σώμα των Καβαφικών ποιημάτων.
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο;
Μία μεγάλη απώλεια.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή;
Δεν το αρνήθηκα ποτέ, πρόθυμα το δηλώνω.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία;
Συνήθως ένας συγγραφέας γράφει με αφετηρία την αυτογνωσία. Τυγχάνει όμως η δημιουργική γραφή να είναι προβολική και πολλές φορές μπορεί να μας εκπλήξει ο όγκος και το είδος των πληροφοριών που προκύπτουν στη μέχρι πρότινος κενή σελίδα. Αν είμαστε αρκετά γενναίοι να τα αναγνωρίσουμε όλα αυτά τότε μπορεί να μάθουμε και κάτι που δεν γνωρίζαμε συνειδητά για τον εαυτό μας.
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων;
Θεωρώ πως καταλήγει να είναι θεράπων δια μέσου των λέξεων…
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι;
Η επιθυμία, το όραμα, το κίνητρο, η αποφασιστικότητα, η εργατικότητα, η αφοσίωση και η δέσμευση.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα;
Η λαχτάρα για μια νέα περιπέτεια, όπως όταν ξεκινάς ένα ταξίδι και αναμένεις ότι θα περάσεις απίθανα κι ενώ έχεις μια ιδέα για το που πας δεν μπορείς να ξέρεις που θα σε βγάλει και τι ακριβώς θα συναντήσεις στην πορεία. Όλη η ομορφιά του εγχειρήματος!
Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν;
Σημαντική καθώς είναι αυτός που ελπίζεις να θελήσει να σε συναντήσει στο τέλος του ταξιδιού έχοντας κάνει το δρομολόγιο που χάραξες. Δεν μπορείς παρά να τον έχεις στο μυαλό σου από το σημείο εκκίνησης.
Και η θέση του συγγραφέα;
Διπλή, καπετάνιος και συνεπιβάτης. Συγγραφέας και παράλληλα αναγνώστης. Το συνηθίζω να μπαίνω στη θέση του αναγνώστη κατά τη διάρκεια των διορθώσεων.
Πρόσφατο έργο σας;
«Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού».
Το κέντρο βάρος του;
Η ανάγκη του ανθρώπου να αγαπηθεί, να ολοκληρωθεί και να οδηγηθεί στην αυτοπραγμάτωση κυρίως μέσω της άνευ όρων αγάπης. Αυτό το είδος αγάπης που όλοι ποθήσαμε και για το οποίο όλοι αγωνιζόμαστε έστω και ασυνείδητα.
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο;
Πρωταγωνίστρια είναι μία τρομερά ανασφαλής κοπέλα που στα τριάντα της χρόνια μετακομίζει για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι των ελεγκτικών γονιών της. Για πρώτη φορά αποκτά τον έλεγχο και την ευθύνη της ζωής της. ‘Έρχεται όμως αντιμέτωπη με έναν καταζητούμενο φετιχιστή λάφυρο-συλλέκτη που προκαλεί φρενίτιδα σε όλη την πόλη. Δευτερεύοντες ήρωες στην ιστορία θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς…
Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι…
Εγείρει ζητήματα της ωμής πραγματικότητας που πιθανόν να μας έχουν απασχολήσει όλους κάποια στιγμή και ίσως διστάζουμε να παραδεχθούμε ότι μας αφορούν ή προσποιούμαστε ότι δεν μας ακουμπούν.
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη;
Προσωπικά, όταν διαβάζω μια ιστορία στη σκέψη μου έχω τον ήρωα ώστε να μπορέσω να απολαύσω την μυθοπλασία. Ο συγγραφέας θα με απασχολήσει αφού τελειώσω την ανάγνωση και θαυμάσω το έργο του.
Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις;
Δεν θα τις χαρακτήριζα αντίρροπες. Μητέρα της μυθοπλασίας είναι πάντα η πραγματικότητα. Και η μυθοπλασία ως παιδί της πραγματικότητας τείνει να της μοιάζει.
Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης;
Αν και η εξέλιξη της τεχνολογίας ελλοχεύει σοβαρούς κινδύνους θεωρώ πως ό,τι και να συμβαίνει δεν θα πρέπει να πληγούν γλώσσα και λογοτεχνία. Ίσως χρειαστεί να προσαρμοστούν με βάση τα νέα δεδομένα.
Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή;
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Πιστεύω ότι τα πάντα έχουν ειπωθεί και η πρόκληση για τον συγγραφέα είναι μέσα από την πένα του να περιγράψει οικεία τοπία όσο γίνεται με περίτεχνη φρεσκάδα και πρωτοτυπία.
Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…;
Από περιέργεια, έμπνευση, φαντασία, αγάπη για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία, δημιουργικότητα κι ένα άσυλο στη μυθοπλασία…
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας. 1 Πού κατοικεί το όραμά σας;
Σε μια μελλοντική πραγματικότητα όπου οι τέχνες θα σώσουν τον κόσμο από την ψυχική και ολική αδράνεια που αναπόφευκτα προκαλεί η τερατώδης εξέλιξη της τεχνολογίας.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;
Με περισσότερη ενσυναίσθηση και δημιουργικότητα.
Η δύναμη του βιβλίου συνίσταται;
Στην δυνατότητα να ζήσει κανείς διαφορετικές ζωές μέσω των πρωταγωνιστών μιας ιστορίας, στην μαγεία της αρχιτεκτονικής του λόγου, στην τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Το βιβλίο μπορεί να λειτουργήσει ως μια παράλληλη πραγματικότητα στην οποία μπαινοβγαίνει κανείς όποτε το επιθυμήσει και της οποίας η σκηνογραφία γίνεται εξολοκλήρου από τον ίδιο. Ο κάθε αναγνώστης, με εργαλείο την φαντασία του, μπορεί να έχει ένα αλλιώτικο βίωμα διαβάζοντας ακριβώς το ίδιο βιβλίο.
Αντί βιβλίου τι;
Μια καλή θεατρική παράσταση, μια ποιοτική ταινία, επίσκεψη σε Γκαλερί, εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου, ένας περίπατος στη φύση, ποιοτικός χρόνος με αγαπημένα πρόσωπα, αστροπαρατήρηση, ενασχόληση με κάποιο λατρεμένο χόμπι, διαλογισμός.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος;
«κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε
όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση»
(Τάσος Λειβαδίτης)
Κι ένας αγαπημένος;
Ο ένδοξος και διαχρονικός Καβαφικός:
«Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν».
Διαβάστε ένα απόσπασμα του βιβλίου «Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού»
Πηγή βιογραφικού – φωτογραφιών: https://ekdoseis.vakxikon.gr/shop/ekdoseis/ellhnikh-logotexnia/sthn-allh-plevra-tou-krevatiou/
1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου
Μπλάνα
