Η Έλσα Κορνέτη γεννήθηκε στο Μόναχο. Σπούδασε Οικονομικά στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Δημοσιεύσει τακτικά ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, κριτικά κείμενα και μεταφράσεις. Έχει εκδώσει δεκαπέντε βιβλία εκ των οποίων τα έντεκα είναι ποιητικές συλλογές και συνθέσεις. Δύο ποιητικά βιβλία της το «Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα» (εκδ. Γαβριηλίδης, 2009) και το «Κονσέρβα Μαργαριτάρι» (εκδ. Γαβριηλίδης, 2011) ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Το ποιητικό βιβλίο της «Κανονικοί άνθρωποι με λοφίο και μια παρδαλή ουρά» (εκδ. Γαβριηλίδης, 2014) τιμήθηκε με το βραβείο Γιώργος Κάρτερ του περιοδικού Πόρφυρας, ενώ η ποιητική συλλογή με τίτλο «Ο ήρωας πέφτει» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις των φίλων το 2021. Στην τελευταία της εκδοτική πρόταση “Δωμάτια με δόντια και άλλες κοφτερές ιστορίες”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι, η Έλσα Κορνέτη αφηγείται τη σύγχρονη ζωή με μια ποικιλία από φιγούρες που έμαθαν να υπερίπτανται, αλλά και να επιπλέουν, σε ανήσυχους και ταπεινωτικούς καιρούς, πρόσωπα που ήρθαν κι άραξαν σε ένα σύμπαν όπου η ακοή και η μνήμη συνυπάρχουν δαιμονικά κι αγγελικά στην αγωνία της αναμέτρησης με το πεπρωμένο των μικρών και μεγάλων καταναγκασμών.
Χαραμάδες, από πόρτες κοινές, από πόρτες ασφαλείας, από παράθυρα κι άλλα ανοίγματα, διαπότιζε τον αέρα με ήχους εφιαλτικούς με μια γκάμα από τριξίματα και κροταλίσματα που έμοιαζε ανεξάντλητη, σαν να προερχόταν από μια στρατιά ζόμπι που ξεχύθηκε από τα νεκροταφεία τρικλίζοντας προς την πόλη. Ένας ήχος ξερός κι επαναληπτικός από κροτάλισμα δοντιών κι από μασέλες που έτριζαν τα δόντια. Μια άγρια μουσική έβγαινε από σφιγμένα δόντια κάθε τύπου και κάθε μεγέθους που τις νύχτες όλο ανησυχία, υποσυνείδητο άγχος κι αϋπνία κροτάλιζαν χορεύοντας στον εφιαλτικό σκοπό της…
Επιμέλεια συνέντευξης για το Σημειωματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν; To θαυμαστικό. Αγαπώ τη δομή και την έντασή του. Κυρίως όταν μπαίνει σαν στοιχείο έκπληξης.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται… Στην πρωτότυπη δημιουργία μιας αλυσίδας πρωτότυπων ή και λιγότερο πρωτότυπων σκέψεων, συναισθημάτων, εικόνων που συνδέονται μεταξύ τους και συνομιλούν άριστα τόσο με την πραγματικότητα όσο και με την φαντασία.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο; Για να μην αδικήσω μια πληθώρα σπουδαίων έργων, θα επικεντρωθώ στα τρία βιβλία που με καθόρισαν ως πρώτα σοβαρά αναγνώσματα στα δώδεκά μου χρόνια. Ήταν το «Εκατό χρόνια μοναξιάς» του Μάρκες, «Ο Ξένος» του Καμύ και «Το Δεύτερο Φύλο» της Μποβουάρ.
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο; Η τετραετής επώδυνη αρρώστια και ο θάνατος του πατέρα μου πριν 18 χρόνια.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή; Η συγγραφή προϋπήρχε τουλάχιστον είκοσι χρόνια πριν, όμως είναι γεγονός ότι το βίωμα με ταρακούνησε συθέμελα απελευθερώνοντας νέες δημιουργικές δυνάμεις που με εξακόντισαν σε άλλες ατραπούς.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία; Η συγγραφή ιχνηλατεί τόσο τον εξωτερικό, όσο και τον εσωτερικό κόσμο, μπαίνοντας ανυποψίαστη σε ρυάκια, ποτάμια, άγριες θάλασσες, καταιγίδες και φουσκονεριές.
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων; Ο συγγραφέας είναι ένας σαμάνος των λέξεων, μπορεί να γίνει απόλυτα επιδραστικός.
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι; Μια στρατιά από παράξενους ήρωες και αντιήρωες που επινοώ.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα; Μαγική, σαν να εστιάζεις στον ορίζοντα αναμένοντας την έλευση μιας ξαφνικής μπόρας. Στην περίπτωσή μου δεν έφερε νερό, αλλά άφθονο μελάνι.
Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν; Θέμα ελεύθερης βούλησης
Και η θέση του συγγραφέα; Και πάλι ευτυχώς θέμα ελεύθερης βούλησης
Πρόσφατο έργο σας; Ένα βιβλίο με διηγήματα με τον τίτλο «Δωμάτια με Δόντια και άλλες κοφτερές ιστορίες» των εκδόσεων Μελάνι.
Το εφαλτήριο για τη δημιουργία του; Η αίσθηση μιας λυπηρής, επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας στα δύο χρόνια της πανδημίας που μέσα από τη σαδιστική μονοτονία της γέννησε στο μυαλό μου εφιαλτικές, αλλά και κωμικοτραγικές σκέψεις και εικόνες.
Το κέντρο βάρος του; Όλα γυρίζουν γύρω από την αλαζονεία και την απληστία του ανθρώπου, που σε μια νύχτα μόνο χάνει την παντοδυναμία του, κι όλο αυτό συμβαίνει με κορυφαίο το τρέμουλό του μπροστά στην αιφνίδια διαπίστωση ότι είναι τραγικά αδύναμος, τρωτός, θνητός, ασήμαντος, σχεδόν αόρατος μπροστά στο μεγάλο σχέδιο του κόσμου για τον κόσμο.
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο; Πρωταγωνιστές ανυποψίαστοι, επιπόλαιοι, ηδονικοί, άτυχοι, παράξενοι, φοβικοί και τρομοκρατημένοι –κυρίως όμως τύποι καθημερινοί– που ζουν και επιζούν καταναλώνοντας ματωμένα κομμάτια ωμής πραγματικότητας ή αγκαθωτής φαντασιοπληξίας.
Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι… Τρίζει τα δόντια …
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη; Το στοίχημα με το καλό βιβλίο είναι να κατέχει την πρώτη θέση ο ήρωας. Όπως συνηθίζω να λέω χαριτολογώντας, ο συγγραφέας και το έργο του πρέπει να κοιμούνται χώρια. Όπως ο γέρος κι η μασέλα του. Η μασέλα να προηγείται, κροταλίζοντας …
Μυθοπλασία και Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις; Ναι αλλά και συνεργάσιμες ταυτόχρονα. Από την φαινομενικά αταίριαστη ένωσή τους γεννιούνται τα πιο παράξενα και γοητευτικά παιδιά.
Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης; Η εικόνα δυστυχώς κατάπιε τη γλώσσα, κατ’ επέκταση τον λόγο. Η κυριαρχία της μοιάζει να είναι απόλυτη, κατά συνέπεια φαντάζει δύσκολο να πάρει η γλώσσα τη ρεβάνς. Αν αυτό κάποτε συμβεί, θα είναι μια ευχάριστη ανατροπή.
Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή; Ο κόσμος των ονείρων, της φαντασίας, του υπερπραγματικού, του μεταπραγματικού.
Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…: Από συνεχείς μεταμφιέσεις, μεταμορφώσεις, παραμορφώσεις, αλλά και συνεχείς ανατροπές. Όπως ο παράδεισος κάτω η κόλαση επάνω.
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας.1 Πού κατοικεί το όραμά σας; Σε νέους κόσμους, σε νέες πραγματικότητες, με τη βοήθεια της ξέφρενης επινόησης πάντα.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό; α τον προικοδοτούσα με ενσυναίσθηση. Αυτό θα έλυνε πολλά προβλήματα.
Η δύναμη του βιβλίου εντοπίζεται; Στην ατέρμονη προσπάθεια που κάνω να διαρρήξω τα όρια της γλώσσας και της φαντασίας ταυτόχρονα.
Αντί βιβλίου τι; Κινηματογράφος. Έστω.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος; Η εποχή της τυμβωρυχίας
Κι ένας αγαπημένος;
Από το ποιητικό βιβλίο μου «Αγγελόπτερα» εκδόσεις Μελάνι: Την καρδιά του νούφαρου την τρώει πάντα ένα βατράχι.
Πηγή βιογραφικού, φωτογραφιών & λοιπών πληροφοριών: ArtsPR
Παραπομπή (1): Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα
