Ο Ανδρέας Αντωνίου εμφανίστηκε στο λογοτεχνικό πεδίο το 2010 με την ποιητική συλλογή “Το φως και το σκοτάδι” από τις εκδόσεις Nova-Atlantis. Γεννήθηκε το 1988 στη Θεσσαλονίκη και ζει στη Λευκωσία. Είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάζεται ως Narrative Designer ενώ συνεργάζεται και ως μεταφραστής με τις εκδόσεις Βακχικόν.
Μετά την ποιητική συλλογή “Το φως και το σκοτάδι” εκδόθηκαν οι ποιητικές συλλογές “Ο ποιητής και το φεγγάρι” (εκδόσεις iWrite 2012), Τα μάτια της Aelun (εκδόσεις Οδός Πανός 2016) η οποία απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη Kύπρου, ακολούθησαν το βιβλία ποίησης “Andro I: Μύθοι και ιστορίες” (εκδόσεις Βακχικόν 2019), “Andro II: Πάνθεον” (εκδόσεις Βακχικόν 2020) και το άρτι αφιχθέν “Andro III: Το πνεύμα του κόσμου” (εκδόσεις Βακχικόν 2022), μια συλλογή 100 ποιημάτων με αξιοζήλευτο ομοιοκατάληκτο στίχο με την οποία ολοκληρώνεται ο θεματικός κύκλος “Andro”.
Το Πνεύμα μου κοιμότανε κι αρχίζει να ξυπνάει/Βλέπω τον κόσμο κι απορώ σαν το μικρό παιδί/Ο κύκλος ο ενδέκατος απόψε ξεκινάει/
Και μίας γνώσης μυστικής γυρεύω το κλειδί
Θέλω να νιώσω, να γευτώ, να δω και να θαυμάσω/Να αντικρίσω τη ζωή με μάτια καθαρά/Της γνώσης τον πικρό καρπό ξανά να δοκιμάσω/Λες και τα μάτια άνοιξα για πρώτη μου φορά
Ω Ζαραθούστρα Πάνσοφε! Μεγάλε Πυθαγόρα!/Ω Μύστες που μια Έμπνευση σας ένωσε κρυφή!/Δείξτε αυτήν τη σκοτεινή κι ελπιδοφόρα ώρα/Στην πονεμένη μου ψυχή πώς να φιλοσοφεί
Εμπρός λοιπόν! Φιλόσοφοι, Μεσσίες και Προφήτες!/Οι φύλακες των Ιδεών, αιώνιων κι ιερών/Ν’ ακούσουμε πώς τραγουδούν στο Σύμπαν οι Πλανήτες/Μια μελωδία κοσμική, τον Ήχο των Σφαιρών
Επίσης ο Ανδρέας Αντωνίου έχει συγγράψει το μυθιστόρημα “Το παρελθόν ενός συγγραφέα” (εκδόσεις Πηγή 2015). επιπλέον έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα Δια-κριτικές ματιές στη λογοτεχνική έκφραση (κριτική, Το Βιβλίο 2015) και Του χειμώνα ψίθυροι (διηγήματα, εκδόσεις Πηγή 2019), ενώ ποιήματά του περιλαμβάνονται στην Ανθολογία νέων Κύπριων ποιητών (ανθ. Λευτέρης Παπαλεοντίου, εκδόσεις Βακχικόν 2018).
Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν;
Αποσιωπητικά, για τη φυσική μελαγχολία των ποιημάτων μου και εισαγωγικά για τον συνεχή διάλογο με τους προηγούμενους ποιητές και συγγραφείς.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…
Στο να δημιουργεί κόσμους, εικόνες και ιδέες από το μηδέν. Η κατάλληλη λέξη μπορεί να φέρει τον κόσμο ανάποδα.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο;
Το κάθε έργο έχει τη δική του δυναμική και τη δική του θέση. Όλα είναι κομμάτια μιας μεγαλύτερης εικόνας, της προσωπικής μου ποιητικής κατάθεσης.
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο.
Η γνωριμία με το έργο του Καββαδία. Όσο και να μιλάμε για την «επαναμάγευση του στίχου», κανένας δεν έχει την μαγεία του Καββαδία.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή;
Σίγουρα όχι, αλλά αυτό με έβαλε στο σωστό δρόμο για να ανακαλύψω την προσωπική μου φωνή.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία;
Ο δρόμος της συγγραφής μας βοηθάει να ανακαλύψουμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά όλους τους πιθανούς εαυτούς μας. Στην λογοτεχνία είμαστε εμείς, αλλά πάντα πέρα από το εμείς.
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων;
Ο συγγραφέας είναι θεράπων των λέξεων με την έννοια πως τις φροντίζει και τις σέβεται, αναγνωρίζοντας την αξία και την δύναμη τους. Όμως ο συγγραφέας είναι θεράπων της Τέχνης, γιατί αυτό ακριβώς είναι το χρέος του: Να υπηρετεί την Τέχνη.
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι;
Η γυναίκα μου, η μούσα μου και οι μεγάλοι δάσκαλοι του παρελθόντος.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα.
Απέναντι στη λευκή σελίδα, κάθε φορά είναι η πρώτη φορά. Απέναντι στη λευκή σελίδα αναμετρούμαστε με το αγέννητο ακόμη έργο και φέρουμε ευθύνη απέναντι σε αυτό.
Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν;
Η θέση του αναγνώστη είναι η θέση του δέκτη. Ο αναγνώστης είναι αυτός που θα δεχτεί το μήνυμα και που θα κρίνει το έργο, αυτός που βρίσκεται απέναντι από τη δημιουργική διαδικασία. Όσο κι αν ακούγεται σκληρό, ο αναγνώστης είναι πάντα «απ’ έξω», κι αυτό πρέπει να το θυμάται πάντα.
Και η θέση του συγγραφέα;
Η θέση του συγγραφέα είναι στην πίσω πλευρά του βιβλίου. Είναι αυτός που δεν φαίνεται, που κρύβεται, που εμφανίζεται έμμεσα μέσα από τα λόγια του, που όμως έχουν αυτόνομη ύπαρξη. Αν ο αναγνώστης βλέπει το βιβλίο απ’ έξω ως εξωτερικός παρατηρητής, ο συγγραφέας κρύβεται στο πιο εσωτερικό σημείο του βιβλίου.
Πρόσφατο έργο σας;
Δουλεύω στην επόμενη ποιητική μου συλλογή «Μικρές Αδερφές ΙΙ – Πυγολαμπίδα»
Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι…
Είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια να ενώσει σε μια κοινή αφήγηση τις διάφορες και συχνά αντιφατικές εκφάνσεις του πνεύματος.
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη;
Ο αναγνώστης επικοινωνεί με τον ήρωα, δηλαδή με το κείμενο. Ο συγγραφέας μένει κρυμμένος από τον αναγνώστη, δεν επιδιώκει να έχει μια θέση στην συνείδηση του αναγνώστη. Όμως πραγματικά καλός ήρωας αναδεικνύει και το χέρι που τον έγραψε.
Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις;
Είναι αντίρροπες δυνάμεις μόνο σε μια ηρακλείτεια διαλεκτική. Η φαντασία τροφοδοτείται από την πραγματικότητα και η πραγματικότητα εμπλουτίζεται από την φαντασία. Η μία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλην.
Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης;
Αν γλώσσα θεωρούμε ένα σύστημα μετάδοσης πληροφοριών, τότε και η εικόνα είναι γλώσσα και επικοινωνεί. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τον κόσμο της εικόνας, αλλά τον κόσμο της κακής λογοτεχνίας.
Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή;
Το να γυρνάς σε αυτό που το έχουν πει χίλιοι άλλοι και να το ξαναλές. Δεν υπάρχει πιο ανεξερεύνητο τοπίο από αυτό που το έχουν εξερευνήσει κι άλλοι.
Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…;
Σε μία γέννα ενός έργου, όπου κάθε κραυγή οδύνης ακούγεται σαν μουσική στα αυτιά του αναγνώστη.
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας. 1 Πού κατοικεί το όραμά σας;
Σε οτιδήποτε δημιουργεί, σε οτιδήποτε όμορφο, σε οτιδήποτε γίνεται στο όνομα της Τέχνης. Ένας τέτοιος κόσμος δεν μπορεί παρά να είναι το σπίτι μας.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;
Κάθε συγγραφέας έρχεται αντιμέτωπος με αυτό το δίλημμα, και η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Ένα έργο που θα άξιζε να το αφήσουμε ως κληρονομιά.
Η δύναμη του βιβλίου συνίσταται;
Στο ό,τι μερικά σύμβολα πάνω σε ένα άσπρο χαρτί μπορούν να αλλάξουν την ζωή και την αντίληψη ενός ανθρώπου χίλια ή δύο χιλιάδες χρόνια μετά.
Αντί βιβλίου τι;
Οτιδήποτε όμορφο που να είναι αυθεντική τέχνη. Αν δεν μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο, άκουσε μουσική ή χόρεψε.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος;
Ο δρόμος που αρχίσαμε, κάποτε τελειώνει
Μα όλα όσα τελειώνουνε, αρχίζουνε ξανά
Κι ένας αγαπημένος;
Παρηγοριά για τους δειλούς και για τους θαρραλέους
Σ’ όσους πεινούν για έμπνευση, αστείρευτη τροφή
Μούσα. Ψυχή αιώνια. Μητέρα του ελέους
Παντοτινή μου συντροφιά, καρδιά μου κι αδερφή
1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα
Ο Ανδρέας Αντωνίου στο διαδίκτυο: https://www.facebook.com/andreas.antoniou.96
Πηγή βιογραφικού του Αντρέα Αντωνίου και φωτογραφιών: https://ekdoseis.vakxikon.gr/shop/ekdoseis/ellhnikh-poiish/andro-iii-to-pnevma-tou-kosmou/
