Η πρόσληψη τροφής αποτελεί βασικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης και επιβίωσης. Χωρίς φαγητό δεν είναι δυνατή η περάτωση της καθημερινότητάς μας. Δεν έχει σημασία το είδος της τροφής: γλυκό ή αλμυρό, κρύο ή ζεστό, πάντα ένα πιάτο με φαγητό είναι ευπρόσδεκτο. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που σε περιόδους έντονου άγχους ή στρες καταφεύγουν σε μεγάλες ποσότητες φαγητού. Σε αυτή την περίπτωση η τροφή λειτουργεί ως μια συναισθηματική και όχι σωματική “ενέργεια”. Γενικότερα, τα έντονα συναισθήματα ανεξάρτητα από το πρόσημό τους (θετικά ή αρνητικά) επιφέρουν μεταβολές στις διατροφικές μας συνήθειες. Παρόλα αυτά όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από τις μεταβλητές που μας χαρακτηρίζουν, περνάμε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα στην κουζίνα. Άνδρες, γυναίκες, οικογενειάρχες, φοιτητές, παιδιά, ηλικιωμένοι και γενικότερα όλοι οι άνθρωποι έχουμε τουλάχιστον μία φορά παρευρεθεί στον χώρο της κουζίνας. Δεν υπάρχει εύλογος χρόνος παραμονής σε αυτή, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που ανάλογα με τη συγκυρία μετατρέπεται και σε κάτι άλλο. Πόσες φορές ο πάγκος ή το τραπέζι της κουζίνας έχουν γίνει στιγμιαία ή και σχεδόν μόνιμα γραφεία, καθιστικά ή χώροι παιχνιδιού; Ανάλογα με το πρόγραμμα που έχει τεθεί ο χώρος της κουζίνας πάντα αποτελεί μια βάσιμη σταθερά. Κοινός παρονομαστής η προετοιμασία ενός γεύματος και η μαγειρική.
Γεύσεις, εικόνες, μυρωδιές και ποικιλία υφών συγκροτούν το τέλειο μέρος για την περισυλλογή αναμνήσεων. Οι άνθρωποι όντας βαθιά συναισθηματικοί και συλλέκτες ερεθισμάτων πάντα συγκρατούμε εικόνες από το χώρο της κουζίνας. Παιχνίδι στο τραπέζι της κουζίνας μόνοι μας ή με παρέα, αναμονή για το ψήσιμο του γλυκού, τα κλεμμένα κεφτεδάκια όταν δεν κοιτούσε κανείς, το πλάσιμο της ζύμης και το κόψιμο σε σχήματα που αν τα έβλεπα τώρα θα αντίκρυζα φιγούρες μετά από ατύχημα, το αλεύρι στα ρούχα μετά από μια απότομη κίνηση, τις φωνές από το σπάσιμο ενός ποτηριού, το επικριτικό σχόλιο της μαμάς για το πλύσιμο των χεριών, ο τσακωμός με τα αδέρφια για το τελευταίο κομμάτι τούρτας, όλα τα τραγούδια για τα χρόνια πολλά, η αλλαγή χρονιάς με τους ήχους από τα πυροτεχνήματα να διαπερνάνε τους τοίχους, όλα τα γρήγορα τοστ γιατί έπρεπε να διαβάσω ή να φύγω από το σπίτι, όλα τα οικογενειακά γεύματα που κατέληγαν σε τσακωμό, αυτά και άλλα πολλά που θα μπορούσαν να γεμίσουν αναρίθμητες σελίδες ενός βιβλίου σκιαγραφούν τις αναμνήσεις μας. Μέσα στην κουζίνα όλοι ωριμάζουν και αυτό συμβαίνει με την μαγειρική. Πρώτη φορά που προσπάθησες να αντιγράψεις το φαγητό που έκανε η μητέρα σου και το έκαψες ή δεν τρωγόταν. Απογοητεύτηκες ξαναδοκίμασες και την επόμενη φορά ήταν κάπως καλύτερα. Το μάθημα που παραδίδει η μαγειρική είναι πως θέλει πολλή προσπάθεια και συνεχόμενη τριβή, αλλά στο τέλος θα ανταμειφθείς.
Τα αισθήματα αυτά ανέκαθεν ένωναν τους ανθρώπους και γι’ αυτό το λόγο συχνά όταν θες να προσεγγίσεις κάποιον φιλικά, επαγγελματικά ή ερωτικά η σύνδεση με το φαγητό γίνεται αυτόματα. Αποτελεί δίαυλο επικοινωνίας και πυροδοτεί συναισθήματα σε όλους μας. Η τέχνη της μαγειρικής, καθώς επρόκειτο για μια εναλλακτική μορφή της, είναι αρκετά δύσκολη σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά όλοι οι άνθρωποι την κατέχουν σε στοιχειώδες επίπεδο. Σε περίπτωση που δεν νιώθεις καλά ή αντίθετα αισθάνεσαι μια διαύγεια γνωρίζεις αρκετά καλά τον εαυτό σου ώστε να μαγειρέψεις ή να παραγγείλεις αυτό που θα τέρψει την ψυχή σου. Η τροφή και η μαγειρική είναι μια προσωπική στιγμή ψυχοθεραπείας που αντανακλά σκέψεις και συναισθήματα. Ακολουθώντας βήματα μιας συνταγής ή εξερευνώντας νέους γευστικούς ορίζοντες κάνοντας πρωτόγνωρες αλχημείες τροφών, η μαγειρική πάντα έχει κάτι να σου προσφέρει. Δεν είναι τυχαίο που οι εικόνες μαγειρικής αντανακλούν την διάθεσή μας. Αν δεν νιώθεις καλά η μαγεία της μαγειρικής θα σε βοηθήσει να ανακάμψεις ψυχολογικά ή θα σου δώσει «τροφή» για σκέψη. Η μαγειρική είναι μία από τις ύψιστες μορφές έκφρασης και γι’ αυτό το λόγο, όταν έχεις χρόνο αφιέρωσέ τον εκεί και στο τέλος πάντα θα νιώθεις χορτάτος και ευτυχισμένος άνθρωπος.
