Ξέρω ότι πρέπει να φύγεις
αλλά θα ήθελα να μου δώσεις
μια αγκαλιά σου ακόμη.
Να αισθανθώ την ζεστασιά σου
που δεν θα ξαναζήσω.
Να αισθανθώ αυτό το χάδι
και ας ξέρω ότι πλέον δεν θα αγγίζει εμένα.
Θέλω να σε ζήσω.
Να σε ζήσω για μια ακόμη μέρα.
Δεν σε χόρτασα.
Δεν ξέρω αν θα σε χόρταινα ποτέ.
Δεν ήταν γραφτό.
Να ζήσεις εδώ.
Παρακάλεσα Θεούς και δαίμονες
αλλά κανείς δεν άκουσε τις ικεσίες.
Ποτέ τους δεν ακούγανε.
Γιατί να το κάνουν άλλωστε τώρα.
Δεν θέλω να σε αφήσω.
Αλλά ξέρω πως αυτό επέλεξες.
Επέλεξες να φύγεις…
Άσε με να αναπνεύσω άλλη μια φορά την ανάσα σου,
να δω άλλη μια φορά τα μάτια σου,
να έχω μια ανάμνηση
η καρδιά για να θυμάται.
Μη φύγεις ψιθυρίζω καθώς σε βλέπω…
δεν ακούς…
πειράζει, αλλά λέω στον εαυτό μου πως δεν…
δεν γινόταν, δεν ήταν γραφτό…
Πρέπει να σε αφήσω,
γιατί τώρα δεν ανήκεις εδώ…
Δεν θέλω,
αλλά δεν μπορώ…
Να είσαι καλά και να προσέχεις…
Γιατί κουβαλάς ένα από τα κομμάτια μου.
Το πιο αγνό και το πιο λυπημένο.
Αντίο αγάπη μου,
δεν θα ήθελα έτσι να σε χαιρετώ.
Πηγή εικόνας:
https://unsplash.com/photos/-CaJIE1MiA4
