Ο Αντώνιος Ζαΐρης γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (ΜΒΑ) στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Η διδακτορική του διατριβή ήταν σε θέματα Συμπεριφοράς Καταναλωτή. Έχει υπηρετήσει για 32 χρόνια ως Διευθυντικό Στέλεχος Πωλήσεων και Μάρκετινγκ και Γενικός Διευθυντής σε διάφορες πολυεθνικές και μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ έχει υπηρετήσει και το Δημόσιο μάνατζμεντ μέσα από θέσεις ευθύνης. Από το 2005 έως τον Ιούνιο του 2012 διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Λιανικής Πωλήσεως Ελλάδος. Από τον Ιούλιο του 2012 έως τον Νοέμβριο του 2013, υπηρέτησε ως Γενικός Διευθυντής του Τμήματος Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας στο Υπουργείο Εξωτερικών. Διετέλεσε επίσης Αναπληρωτής Εθνικός Εκπρόσωπος στη Διακυβερνητική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ για την Αειφόρο Ανάπτυξη. Σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις, Πάφος, καθώς και Αναπληρωτής Αντιπρόεδρος του ΣΕΛΠE. Έχει επίσης διδάξει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης καθώς και στα Πανεπιστήμια Τιράνων και Πράγας. Συμμετείχε σε πολλά διεθνή συνέδρια και έχει αρκετές ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις με το σύστημα κριτών.
Ο Αντώνιος Ζαΐρης έχει καταθέσει στο αναγνωστικό κοινό εικοσιπέντε (25) τίτλους βιβλίων. ‘Εξι (6) λογοτεχνικά και δεκαεννέα (19) που πραγματεύονται επιχειρησιακά και κοινωνικοπολιτικά θέματα. Έχει βραβευθεί για το σύνολο του έργου του από την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας, τη Διεθνή Ακαδημία Ηγεσίας, τη Διεθνή Ακαδημία Τεχνών και το Λογοτεχνικό περιοδικό Κέφαλος.
Από τις εκδόσεις Ενύπνιο κυκλοφορεί η τρίτη ποιητική συλλογή “Σκάλα μνήμης” στην οποία ο Αντώνιος Ζαΐρης αφήνεται στη ροή του χρόνου, φαντασιώνεται και ονειρεύεται στο άγνωστο ξεδιπλώνοντας πτυχές της καθημερινότητας που βασανίζουν και ταλαιπωρούν την ανθρώπινη ύπαρξη, ενώ ταυτόχρονα κυριαρχεί ο αναστοχασμός και η αναδίφηση εμπειριών που φωτογραφίζονται σε κάθε σκαλί της σκάλας μνήμης.
Αυτός είναι ο κόσμος σου (ΙΙΙ)
Αυτός είναι ο κόσμος σου
Και δεν μπορείς να ξεφύγεις
Είναι δικός σου άριστα σμιλεμένος
Με το υφαντό το ανάλαφρο
Και τόσα άλλα αναρίθμητα πουλιά να πετάνε
Και αστέρια να πέφτουν στην αχόρταγη γη
Επιμέλεια συνέντευξης για το Σημειωματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν; Θα ήταν η άνω τελεία του ταυτίζεται απόλυτα με τη φύση και την ιδιοσυστασία του χαρακτήρα μου. Άνω τελεία σημαίνει για μένα ανεκπλήρωτος πόθος στην εναγώνια αναζήτηση του βαθύτερου νοήματος της υπαρξιακής ασημαντότητας.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται… στις λέξεις που εκφράζουν ανυπαγόρευτα συναισθήματα.
Και αυτή τελικά είναι και η δύναμη του ποιητικού λόγου.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο; Η “θεία κωμωδία” του Δάντη, η “Ιλιάδα” και η “Οδύσσεια” του Ομήρου ο” Άμλετ” του Σαίξπηρ το “1984” του Όργουελ, ο ποιητικός Μπρέχτ και όλο το έργο του Καβάφη. Όλα τούτα συναπαρτίζουν το μόνιμο αναγνωστικό μου καταπίστευμα.
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο: Προσωπικό θετικό ορόσημο η βαθιά ενσυναίσθηση και οι χαοτικές αντιφάσεις που μοιραία οδηγούν στη γέννεση του απρόσμενου « νέου » και αρνητικό σημείο – ορόσημο η αντίσταση στη σύγχυση συναισθημάτων και στις παλινωδίες του ατελέσφορου προορισμού της ζωής.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή; Και αυτό βεβαίως , καθώς η συγγραφή είναι μια διαπάλη ανάμεσα σε ασυναρμολόγητες λέξεις, ανείπωτα συναισθήματα , αντιφάσεις , συνειδησιακές μάχες , ενδόμυχες συγκρούσεις και ταραγμένα συναισθήματα. Όλα ξεκινούν πάντως από τα προσωπικά μας βιώματα και τις αντανακλάσεις των παραστάσεων της ζωής που μας σταματούν τη σκέψη και τη ακινητοποιούν για αρκετό καιρό. Όλοι τελικά που αποφασίζουν να γράψουν “κάτι κουβαλάνε ” μέσα τους, στις αποσκευές του μυαλού τους.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία; Η συγγραφή είναι αυτή που “ ξερνάει ” τα θρυμματισμένα κομμάτια του εαυτού μας, είναι αυτή που σερφάρει στον εσωτερικό μας κόσμο και λειτουργεί ως πλοηγός για μια εσώτερη ανασκόπηση και αναδίφηση του εαυτού μας αλλά και του εαυτού μας σε σχέση με τον άλλον !
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων; Ο συγγραφέας είναι γητευτής ψυχών με μαγικό εργαλείο τις λέξεις και τα συναισθήματα που ανασταίνουν τα τραύματα της ψυχής.
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι; Συνταξιδιώτες μου στο συγγραφικό ταξίδι ή κακουχία ,τα συσσωρευμένα σκουπίδια και το φως που λαμποκοπά μέσα σε αυτά και που προσπαθώ να ανακαλύψω, τα αστέρια, το φεγγάρι, ο ήλιος και το πιο βαθύ σκοτάδι που ταξινομεί τις σκέψεις μου.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα; Η πρώτη φορά μπροστά σε μια λευκή σελίδα μου προξένησε δέος και ταυτόχρονη αμηχανία, στη συνέχεια η λευκή σελίδα με γέμισε χαρά και ανακούφιση όταν σε αυτά βρήκα ένα άδειο μέρος να νοηματοδοτήσω όσο το ενδόμυχο των σκέψεων μου.
Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν; Η θέση του αναγνώστη πάντα κριτική, πάντα με παραξενεύει ,με γοητεύει και πάντα λειτουργεί καθοδηγητικά στο έργο μου.
Και η θέση του συγγραφέα; Η θέση του συγγραφέα μια διαρκής πρόκληση συγκερασμού ανάμεσα στις απόψεις του και στην κριτική του αναγνώστη. Η αλήθεια είναι ότι είναι εγωιστικό να ασπαστούμε την θέση ότι γράφουμε μόνο για τον εαυτό μας. Ξεπηδάνε τα βιώματα μας μέσα από τη γραφή μας αλλά επί της ουσίας αναζητούμε εναγώνια αναγνωστικό ακροατήριο να τα μοιραστούμε ! Αλλιώς γιατί εκδίδουμε το έργο μας ; Σε διαφορετική περίπτωση ας το κρατήσουμε φυλαγμένο στο συρτάρι του σπιτιού μας!
Πρόσφατο έργο σας; Η ποιητική συλλογή “ σκάλα μνήμης ” από τις εκδόσεις ΕΝΫΠΝΙΟ που είναι η τρίτη κατά σειρά μετά την “Ανήσυχη περιπλάνηση” και τη συλλογή ” όπου να ναι “ και έπειτα από μια συγγραφική δουλειά εικοσιπέντε (25) βιβλίων που αριθμεί έξι (6) λογοτεχνικά βιβλία και τα υπόλοιπα που πραγματεύονται επιχειρησιακά και κοινωνικοπολιτικά θέματα.
Το εφαλτήριο για τη δημιουργία του; Εφαλτήριο για τη δημιουργία της τελευταίας συλλογής η απελευθέρωση της συνείδησης, μέσω των αντιφάσεων που προανέφερα, και το άνοιγμα της πύλης της ενσυναίσθησης. Επίσης ο επαναπροσδιορισμός της ανθρώπινης ύπαρξης και του νοήματος της ζωής.
Το κέντρο βάρος του; Κέντρο βάρους η ίδια η « σκάλα μνήμης » που κάθε σκαλί της ξεδιπλώνει αναμνήσεις χρόνων, μαγεύει , συναρπάζει και δοκιμάζει την ανθρώπινη φύση.
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο; Ήρωας ο ίδιος ο ποιητής που αφήνεται στη ροή του χρόνου, ονειρεύεται το άγνωστο αναστοχάζεται και αναμοχλεύει εμπειρίες που αποτυπώνονται μέσα από εικόνες που αποδίδονται με λέξεις, συναισθηματικά φορτισμένες, δεμένες με τους αρμούς του παρελθόντος που είναι όμως παρόν και μέλλον!
Ως πρώτος αναγνώστης θα λέγατε για αυτό ό,τι; Ως πρώτος αναγνώστης θα εξέφραζα την επιθυμία να γίνω συνταξιδευτής σε αυτό τον κόσμο φαντασίωσης και ονείρου.
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη; Ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη που τις περισσότερες φορές ταυτίζεται με τον ίδιο τον συγγραφέα.
Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης; Σε ένα κόσμο εικονοποίησης η πορεία της λογοτεχνίας και της γλώσσας από την εποχή ακόμα του Ομήρου συμπορεύεται τόσο με την ιστορία όσο και με τη φιλοσοφία βοηθώντας την κατανόηση ιστορικών περιόδων αλλά και πολιτιστικών συμβάντων που οριοθετούν τις σκέψεις , τις παράδοσεις και τα ήθη μιας κοινωνίας.
Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή; Ανεξερεύνητο τοπίο στη συγγραφή μου τα άδυτα της ψυχής του ανθρώπου. Και για να θυμηθώ τον Νικηφόρο Βρεττάκο: « Υπάρχουν λύπες που κανείς δεν τις ξέρει . ίσως Υπάρχουν βάθη που δεν θα ανιχνεύει ο ήλιος. Αν μιλούσε η σιωπή , αν φυσούσε , αν ξέσπαγε – θα ξερίζωνε σε όλα τα δέντρα του κόσμου » (χορικό ).
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη; Το παράδοξο του συγγραφέα όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Γιουρσενάρ συνίστανται σε δύο (2) αντιφατικά πράγματα : πρώτον , να είναι ο εαυτός του και να έχει κάτι προσωπικό να προσφέρει και δεύτερον , να ξεχάσει τον εαυτό του δηλαδή να βγει από τον εαυτό του!
Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις; Μυθοπλασία και πραγματικότητα φαινομενικά δίνουν την εντύπωση αντίρροπων δυνάμεων μέχρι να γίνει κατανοητό ότι η πραγματικότητα είναι προϊόν μυθοπλασίας και το αντίστροφο.
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας.1 Πού κατοικεί το όραμά σας; Το σπίτι το δικό μου είναι ο κόσμος όλος , το καταφύγιο μνήμης που τροφοδοτεί το όραμα μου για κάτι καλύτερο, για κάτι διαφορετικό ,για μία νέα αρχή πανανθρώπινου ρεαλισμού που θα έχει στο επίκεντρο την ανθρώπινη οδύνη , όχι προφανώς με την πολιτική διάσταση ερμηνείας αλλά με την κοινωνική προσέγγιση ευαισθησίας.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό; Η συμβολή μου στην προικοδότηση αυτού του κόσμου εστιάζεται στο « χτίσιμο » ενός νέου κόσμου, στη θεμελίωση αρχών και αξιών σε νέα βάση.
Η δύναμη του βιβλίου εντοπίζεται… στη διαμόρφωση νέων προτύπων , στην ανάπτυξη κριτικής ικανότητας και στη συναισθηματική εξέλιξη του ατόμου. Η παιδαγωγική συμβολή με νέες ιδέες και αξίες αναβαθμίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη.
Αντί βιβλίου τι; Σκοταδισμός.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος; «Πάρτε μαζί σας νερό το μέλλον έχει πολλή ξηρασία » , από ποίημα του ανατρεπτικού Ποιητή Μιχάλη Κατσαρού.
Κι ένας αγαπημένος; Από την Οδύσσεια Ελύτη ο αγαπημένος στίχος: «Ώσπου τέλος ένιωσα και ας πα να μ’ έλεγαν τρελό ότι από τα τίποτα γίνεται ο παράδεισος».
Πηγή βιογραφικού, φωτογραφιών & λοιπών πληροφοριών: ArtsPR – Εκδόσεις Ενύπνιο
1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα
