Δύο ανέκδοτα ποιήματα της Δήμητρας Παλαπάνη:
” Άνευ σημασίας “
Ορατότης μηδέν
Άνευ συννέφων
Στο μακρινό ορίζοντα αιθαλομίχλη
Στον κοντινό, πύρινες φλόγες
Άνευ σημασίας
Ο ρεπόρτερ καραδοκεί για
κινηματογραφικά χαμόγελα
Μεγάλη σταρ η καμένη χελώνα
Άνευ μειδιάματος
Στην προβλήτα του λιμανιού
μέγας συνωστισμός
Σαν εκείνον του μακρινού παρελθόντος
Άνευ σφαγής
Μετά δακρύων ,όμως
Για τα πυρπολημένα όνειρα
Αδιαχώρητο στους δρόμους του νησιού
Οι επενδύσεις μεγάλες
Άνευ ουσίας
Για παιχνίδια
Μονόπολη, μαρίνα, καζίνο
Και σκραμπλ για τις λέξεις
Άνευ τελείας
Αριστεία με κόμμα
Οι υπόλοιπες
διχασμένες με υποδιαστολή
Όχι ,όμως η καταστολή
Αυτή παραμένει αρτιμελής
Άνευ αξιοπρέπειας
Με θέα την απόγνωση
Και τη συνείδηση κηλιδωμένη
****************************
” Περιμένοντας μια καινούρια Ανατολή”
Δος μου λίγο φως
απ’ το φως σου, πορτοκαλένια κόρη
Να νίψω τα χέρια μου στην αστραφτερή σου λάμψη
Σαν Πόντιος Πιλάτος κι εγώ
να σβήσω της ενοχής μου τα σημάδια
Σημάδια οδυνηρά στη γενετήσια μήτρα
Έσπειρα τον εωσφόρο σπόρο
της αγοραίας αρπαγής των όλων
Έθρεψα τις ύαινες με παρθένα σάρκα
Τάισα με αίμα τα ταμεία των μετόχων
Ξέρασα μανία και καταστροφή
Γέννησα οδύνη
Δος μου λίγο φως
απ’ το φως σου, χρυσοφρύδα κόρη
Να αφήσω το φωτεινό μου αποτύπωμα
στο φτερό της νέας μέρας
Να ξομπλιάσω με τα χρώματα της Ανατολής
ένα πολύχρωμο τάσι
Να πιω, να δροσιστώ, να ξεδιψάσω
Γιατί κάθε Ανατολή είναι και μια
καινούρια μέρα
Πηγή φωτογραφίας: https://pixabay.com/illustrations/eclipse-sun-space-moon-planet-1492818/
