Ο κόσμος που μου στείλατε έχει κατασκευαστικό λάθος.
Θέλω τώρα, αμέσως να μιλήσω μ’ έναν αρμόδιο.
Το ξέρατε εσείς πως την ώρα που βάζετε για ύπνο τα ροζ πεντακάθαρα μωρά σας υπάρχουν άλλα παιδιά που μυρίζουν από μεγάλους άντρες;
Σας ρωτάω… Το ξέρατε;
Το ξέρατε εσείς πως η προέκταση της θάλασσας πάλι σε θάλασσα βγάζει;
Κι ανήκει στον ωκεανό;
Αιτία φόνου η θάλασσα;
Δεν θυμάμαι πότε να ζήτησα κάτι τέτοιο.
Όχι.
Δεν περιμένω στη γραμμή μου.
Όσο εγώ χασομεράω
τέρατα με μαύρες μπλούζες μισούν το δέρμα των ανθρώπων.
Να τα πάρετε πίσω.
Το δέρμα είναι πανανθρώπινο κεκτημένο.
Μη με βάζετε στην αναμονή.
Εγώ διαβάζω ποιήματα.
Οι εποχές είναι για να τις κοιτάς κατάματα.
Άμα περιμένεις όλο και κάποιος πνίγεται, γιατί πρέπει να φύγει.
Τι εννοείται θα μου στείλετε δείγματα με την τηλεόραση.
Να τα κάνω τι.
Μόλις σας εξήγησα.
Θέλω να σας επιστρέψω τον κόσμο που μας φτιάξατε.
Το ξέρατε εσείς ότι μία μπουκιά δεν χορταίνει δέκα πεινασμένους;
Σας ρωτάω.
Το ξέρατε;
Μη μου λέτε να κατεβάσω τον τόνο της συνείδησης μου.
Άμα σωπαίνεις, πάει να πει το δέχεσαι.
Κι εγώ θα φωνάζω.
Και θα φωνάζω.
Και θα φωνάζω.
Φέρτε μου τώρα τον υπεύθυνο.
Μη μου βάζετε εμένα χαρούμενη μουσική.
Για να με διασκεδάσετε.
Για να μην κλαίω.
Να μην πενθώ.
Να μην ψάχνω.
Να μην εξοργίζομαι.
Τώρα αμέσως να έρθετε να πάρετε πίσω αυτό χάος.
Και μη μου λέτε εμένα πως με καταλαβαίνετε.
Εγώ διαβάζω ποιήματα.
Εσείς είστε ο στίχος.
