Χαμένοι στην πόλη
στον κονιορτό της σήψης
από κάτω χωμένοι,
σταυρώνουμε τα χέρια
με τον φόβο της παράκλησης
βαθιά μες το μυαλό.
Προσευχηθείτε προστάζει μια φωνή
οι άμβωνες είναι εκεί
κατειλημμένοι με τα ιερά ευαγγέλια
από στόματος ιεροκήρυκα
πιέστε τα με τη θεία διακονία μαζί
μουλιάστε στο θείο νάμα τα όνειρά σας
ανεβείτε ανεβείτε ψηλά
στου θεού τα λημέρια
και ησυχάστε ησυχάστε.
Η ζωή είναι ένας τίτλος
ένας στίχος ένα βασανισμένο ρητό
που ταξιδεύει καταδικασμένο
να κυριαρχήσει στο απειράριθμο των αιώνων
μα ξαφνικά σκαλώνει
στην πρωτοβουλία του νεφελώματος της Ανδρομέδας
που απλώνει χέρια πόδια
και εν γένει κάθε διατηρητέο μέλος της
για να ελευθερωθεί από τον σκληρό βράχο
και να το σκάσει
πριν το κήτος λυσσασμένο την καταβροχθίσει
αφού ο Περσέας δεν σας τα `πανε καλά
ποτέ δεν ξεκόλλησε από τη Σέριφο.
Η ζωή είναι τίτλος ένας στίχος
μια αυταπάτη τέλος πάντων
διαθέσιμη μόνο και μόνη
στους αδιάπτωτους εραστές των ονείρων
Πηγή φωτογραφίας: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?search=%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%B4%CE%B1&title=Special:MediaSearch&go=Go&type=image
