Ο Κοραής Δαμάτης γεννήθηκε το 1952 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στην Ελλάδα ήρθε με την οικογένειά του το 1962. Σπούδασε θέατρο. Χόρεψε με την ομάδα «Χορικά» της Ζουζούς Νικολούδη και στο «Ελληνικό Χορόδραμα» της Ραλλούς Μάνου. Πήρε μέρος ως ηθοποιός και χορευτής σε αρκετές παραστάσεις. Δημιούργησε τη θεατρική ομάδα «Έβδομο Θέατρο». Έχει σκηνοθετήσει έργα των: Ευριπίδη, Σαίξπηρ, Βάις, Μπρεχτ, Μπέκετ, Λόπε ντε Βέγκα, Ζενέ, Καμύ, Μπωμαρσαί, Αριστοφάνη, Γκομπρόβιτς, Μακ Νάλι, Σέρμαν, Ουίλλιαμς, Ιονέσκο, Μολιέρου, Ζιρωντού, Αρμπούζωφ, Ανούιγ, Μακ Ντόνα, Φρίελ, Σεβαστίκογλου, Αναγνωστάκη, Μάτεση κ.ά. για το Εθνικό Θέατρο, τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, για το ελεύθερο θέατρο και για το ραδιόφωνο. Διδάσκει 43 χρόνια σε Σχολές Θεάτρου. Έχει γράψει μία συλλογή ιστοριών και έναν θεατρικό μονόλογο. Το Σπίτι Μόνο είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν; Αποσιωπητικά…για κείνα που δεν λέγονται.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται… στην κρυφή πλευρά της αλήθειας.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο; Lawrence Durrell, Αλεξανδρινό κουαρτέτο – Ζυράννα Ζατέλη, Και με το φως του λύκου επανέρχονται –Zose Saramago, Περί τυφλότητοςν, Αργύρη Χιόνη, Το οριζόντιο ύψος, Nadine Gordimer Ένας τυχαίος εραστής, και πολλά άλλα.
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο: Ο Έρωτας.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή; Απόλυτα.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία; Κάποιοι συγγραφείς μπαίνουν στο δρόμο τής τυραννικής αυτογνωσίας κι άλλοι οδηγούνται πανηγυρικά στο αντίθετο ρεύμα.
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων; Ανάλογα τον συγγραφέα.
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι; Μνήμη, άνθρωποι γνωστοί και άγνωστοι, γεγονότα, φωνές και γεύσεις και βλέμματα… όλοι υπέροχοι συνταξιδιώτες, απαιτητικοί, ανυπάκουοι, χαριτωμένοι… παρόντες όταν και όποτε θέλουν.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα: Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις.
Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν; Ανύπαρκτη.
Και η θέση του συγγραφέα; Ικανοποίηση στην πολλοστή φορά γραψίματος της ίδιας παραγράφου.
Πρόσφατο έργο σας; Η επανέκδοση του μυθιστορήματός μου Το Σπίτι Μόνο.
Το κέντρο βάρος του; Το Σπίτι Μόνο, είναι ο οίκος μόνος, η εστία που σβήνει, η οικογένεια που χάνεται. Και ξεκινά ταξίδι γοητευτικό και δύσκολο, να βρεθεί το σώμα που μπορούμε να κρατήσουμε και να κρατηθούμε, να φτιαχτεί ένα καινούργιο Σπίτι, να ανάψει πάλι η εστία, να βρεθεί το μαζί… Και ίσως πάλι να έρθει ο αποχωρισμός, και πάλι το αγωνιώδες ψάξιμο… για έναν Άνθρωπο-Σπίτι…»
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο; Ζουν στο μεταίχμιο. Εκεί και το βασικό πρόσωπο του βιβλίου, εν τω μέσω. Ακροβατεί ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, σε αλήθειες, ψέματα και επινοήσεις, περπατώντας πάντα πάνω στις διαχωριστικές, από μια βαθύτερη, επιτακτική ανάγκη παρατήρησης της ζωής του και της ζωής γύρω του. Άλλωστε, ήταν και το πρώτο μάθημα που του δόθηκε: ενδοσκόπηση και παρατήρηση. Έτσι πορεύτηκε, έτσι ζει και έτσι θα φτάσει στο απόγευμα της ζωής του, παρατηρώντας τον κόσμο, εκτεθειμένος πάντα στη μέση του δρόμου.
Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι… …τι καλά που γράφτηκε… έφυγε από πάνω μου…
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη; Ανάλογα τον συγγραφέα και πόσο χώρο αφήνει στα επινοήματά του ή και στα αληθινά πρόσωπα, εάν αυτά υπάρχουν.
Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις; Φαίνονται μακρινοί συγγενείς, αλλά όχι, χέρι χέρι πάνε. Βοηθάει η μία την άλλη.
Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης; Περνά σε δεύτερη μοίρα, προς το παρόν. Δεν ξέρω στο μέλλον… Μπορεί να μην χωράει διόλου τέτοιου είδους λογοτεχνία στον ολοκαίνουργιο ψηφιακό κόσμο.
Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή; Αισιόδοξα, πρέπει να υπάρχουν, ή να ανακαλυφθούν!
Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…: …από παράξενα υλικά που μοιάζουν συνηθισμένα και βρίσκονται καταχωνιασμένα στα κρυφά του μυαλού του.
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας.1 Πού κατοικεί το όραμά σας; Στη μέση αντίθετων ρευμάτων.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό; Το επείγον για ισότητα δικαιωμάτων Φύσης και Ανθρώπου!
Η δύναμη του βιβλίου συνίσταται; Στο να σε πάρει απ’ την πραγματικότητά σου και να σε πάει σε άλλα μέρη, άγνωστα, να σου πει ιστορίες για άλλους ανθρώπους, να σου μιλήσει για ζωές που μπορεί να μοιάζουν με την δική σου, αλλά συγχρόνως να είναι διαφορετικές.
Αντί βιβλίου τι; Μια συζήτηση, ένας περίπατος στα ωραία της πόλης, αγαπημένη μουσική αν είσαι μόνος, μια παράσταση…
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος; Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας. (Τάσσος Λειβαδίτης)
Κι ένας αγαπημένος; Η Τρίτη Όψη του ποιητή Αλέξανδρου Φερέντη- Αρώνη.
Αυτός ο έρωτας θυμίζει
την τρίτη όψη
του νομίσματος.Την κυκλική τρίτη όψη
-εκείνη με τις χαρακιές-
που δεν την αναφέρει ποτέ και πουθενά
κανείς.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: Το σπίτι μόνο
Από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στην Ελλάδα του 20ού αιώνα, ο Παύλος προσπαθεί να επιβιώσει. Οι δυσκολίες πολλές και μεγαλύτερη αυτή που φουντώνει μέσα του, ο ίδιος του ο εαυτός. Θα βρεθεί να ακροβατεί ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, σε αλήθειες, ψέματα και επινοήσεις, περπατώντας πάντα πάνω σε διαχωριστικές, ενδιαμέσως, από μια βαθύτερη, επιτακτική ανάγκη ενδοσκόπησης της ζωής του και παρατήρησης του κόσμου γύρω του. Θα κάνει λάθη, θα πάρει κλειστές στροφές και κατηφόρες, θα παρασυρθεί. Άραγε, θα καταφέρει τελικά να ζήσει; Σε αυτό το δυνατό μα συνάμα τρυφερό μυθιστόρημα, ο Κοραής Δαμάτης μάς ταξιδεύει στην Αλεξάνδρεια, τη γενέθλια γη, και με ύφος ποιητικό και εξομολογητικό ξεδιπλώνει μπρος στα μάτια μας μια ιστορία γεμάτη πάθος, όνειρα και αγάπη.
Διαβάστε ένα απόσπασμα: https://issuu.com/vakxikon.gr/docs/damatis_preview
1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα
