ΚΟΥΜΓΙΟΥΤΖΟΓΛΟΥ-ΜΑΡΙΑ

H Κουγιουµτζόγλου Μαρία εισέρχεται επίσημα στον χώρο της λογοτεχνίας το 2021 με τη συμμετοχή της σε συλλογικά έργα και το διήγημα «Ο γαμπρός της Ευτυχίας» για το «Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2021» των εκδόσεων ΚΕΦΑΛΟΣ, συμμετέχει επίσης στη συλλογική έκδοση με τίτλο «50+1 ιστορίες καραντίνας» που έγινε σε συνεργασία του EICP- Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Συμβουλευτικής & Ψυχοθεραπείας τέως Ψυχολογικό Κέντρο Χανίων-Κέντρο Δια Βίου Μάθηση με τις εκδόσεις Κάθεξις-Psychologybooks.gre, με το κείμενο «Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα». Το 2022 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη το μυθιστόρημα με τίτλο: “Σε μια ατέρμονη ζωή”, το οποίο παρασύρει τον αναγνώστη στον ρου των ιστοριών που ξεδιπλώνονται και δίνει τροφή για σκέψεις σχετικά με την πλαστικότητα και μεταβλητότητα της ζωής, την ψευδή αίσθηση της βεβαιότητας για τα κεκτημένα, οι οποίες εύλογα οδηγούν στο συμπέρασμα πως η ζωή τελικά δεν είναι πάντα προβλέψιμη και οικεία.

H Κουγιουµτζόγλου Μαρία γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσε και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Έχει μια κόρη, φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής. Είναι δημόσιος υπάλληλος του Υπουργείου Δικαιοσύνης και τα τελευταία χρόνια ζει στα Χανιά της Κρήτης, λόγω της επαγγελματικής της ιδιότητας που είναι Δικαστική Γραμματέας του Εφετείου. Αρθρογραφεί ερασιτεχνικά σε εφημερίδες και διαδικτυακά sites, κάποια εκ των οποίων είναι το “THESSALONIKI ARTS AND CULTURE”, η «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ», η εφημερίδα λογοτεχνών «ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΗΜΑ», το λογοτεχνικό περιοδικό «ΚΕΦΑΛΟΣ», η εφημερίδα «Tomorrownews.gr», κ.α.

Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω

Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν;

Χρησιμοποιώ αρκετά συχνά τα αποσιωπητικά. Με γοητεύει το ενδεχόμενο της ανατροπής και του απροσδόκητου. Επιπλέον, θεωρώ ότι αφήνουν ένα αινιγματικό υπονοούμενο που εξιτάρει τη σκέψη, δίνοντας το ελεύθερο να εισπράξει καθένας το νόημα όπως αρέσκεται ή επιθυμεί.

Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…

Στην ελευθερία. Εφόσον βέβαια δε γίνεται χυδαία κατάχρηση και εκφράζεται με επιχειρήματα, ευγένεια, επίγνωση και σεβασμό.

Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο;

Έχω ιδιαίτερη αδυναμία σε Έλληνες κλασσικούς, καθώς και σε ισπανόφωνους λογοτέχνες. Οπότε θ’ αναφερθώ οπωσδήποτε στον Μ. Καραγάτση και όλα τα έργα του, ιδιαίτερα όμως, στη «Μεγάλη Χίμαιρα» που με στιγμάτισε, «100 χρόνια μοναξιά» και «Έρωτας στα χρόνια της χολέρας» του Γαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Από πιο πρόσφατα έργα που διάβασα, με γοήτευσε η γραφή του Ισίδωρου Ζουργού που ξεκινώντας απ’ το «Στη σκιά της πεταλούδας», συνέχισα με όλα τα υπόλοιπα και σίγουρα πρέπει ν’ αναφερθώ στο «Confiteor» του Ζάουμε Καμπρέ, το οποίο με συνεπήρε κυριολεκτικά.

Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο;

Το τέλος μιας εποχής στη ζωή μου όπως την ήξερα μέχρι τη στιγμή εκείνη, σε μια ιδιαίτερη και τρυφερή ηλικία.

Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή;

Πολύ πριν συμβεί αυτό και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ένιωθα πιο οικεία και ασφαλής γράφοντας κυρίως, παρά μιλώντας, προκειμένου να μοιραστώ και να εκφράσω τις σκέψεις, τα συναισθήματα ή τις όποιες ανησυχίες μου. Οπότε, σίγουρα η συγγραφή λειτούργησε καταπραϋντικά και με βοήθησε να συμφιλιωθώ και να συμπλεύσω με τη νέα πραγματικότητα της ζωής μου.

Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία;

Ο Οδυσσέας Ελύτης λέει ότι, “Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ’ από τα καθάρια νερά της μοναξιάς· κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες”.
Ο δρόμος για την αυτογνωσία, σίγουρα περνάει και μέσα από μονοπάτια σιωπής, μοναχικότητας και μοναξιάς, προκειμένου να δώσει χώρο στο ένστικτο και στο αυθεντικό συναίσθημα να αποκαλύψουν μέσα μας την όποια αλήθεια, χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα και να τη βγάλουν στο φως. Οπότε ναι, πιστεύω ότι η μοναξιά της πένας, ως μια από τις πιο μεγάλες, υποδεικνύει το δρόμο που οδηγεί στην προσωπική αλήθεια και κατ’ επέκταση στην αυτογνωσία.

Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα;

Θ’ απαντήσω στην ερώτηση μ’ ένα απόσπασμα απ’ το μυθιστόρημά μου…
«Σ’ ένα ξέσπασμα μιας εσωτερικής επανάστασης, απέναντι σε μια πραγματικότητα με όρια που φάνταζαν στενά, περιορισμένα, μπερδεμένα και δύσκολα, άρχισαν να ξεπηδούν λέξεις. Λέξεις που έρεαν αργά και σταθερά η μία μετά την άλλη, βρίσκοντας μετά από πολύ καιρό τη σωστή σειρά, για να καταλήξουν πάνω σε μια λευκή σελίδα σαν απόσταγμα, βγαλμένο μέσα από ένα συνονθύλευμα εμπειριών και συναισθημάτων».

Σε μια ατέρμονη ροή – Συγγραφέας: Κουγιουµτζόγλου Μαρία

Πρόσφατο έργο σας;

Το μυθιστόρημα με τίτλο «Σε μια ατέρμονη ροή» από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Το κέντρο βάρος του;

Η δύναμη και η επιρροή του αναπάντεχου και του ανατρεπτικού στην πορεία της ζωής μας και το που αυτό – σύμφωνα πάντα με τις επιλογές και την ιδιοσυγκρασία του καθενός- θα μπορούσε ίσως να μας οδηγήσει. Μέσα από ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, που με τις επιλογές και τις αντιδράσεις τους έρχονται αντιμέτωποι με τα πιο έντονα, δυνατά και ακραία συναισθήματά τους.

Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη;

Από τη θέση του αναγνώστη θα επιλέξω τον ήρωα. Γιατί με τον ήρωα μπορεί ο αναγνώστης να ταυτιστεί, ν’ αναγνωρίσει τον εαυτό του, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τα διλήμματά του και να έρθει αντιμέτωπος με τις πιθανές συνέπειες των πράξεων και των επιλογών του. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι η συνείδηση του ήρωα, ακόμα και στην περίπτωση που είναι δημιούργημα φαντασίας και απλώς κατασκευασμένη, σίγουρα προέρχεται μέσα από την ψυχή και την πένα του συγγραφέα.


Μπορείτε να ακολουθήσετε την Κουγιουµτζόγλου Μαρία στο fb

Πηγή φωτογραφιών: Κουγιουµτζόγλου Μαρία

Άννα Ρω

Μεταξύ άλλων έχω επιλέξει να είμαι συγγραφέας. Μ` αρέσει ο δρόμος της ποίησης. Και του θεάτρου. Γράφω ότι μου υπαγορεύει ο νους μου. Άλλοτε μικρές ιστορίες, άλλοτε στίχους, άλλοτε μακρά οδοιπορικά και υπογράφω τα άρθρα και τα συγγραφικά μου έργα ως Άννα Ρω.

Αφήστε ένα σχόλιο