Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη: Ποιήματα, Οι μέρες & Η στοργή μιας πολυθρόνας

Η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945. Το 1965 μετοίκησε στην Αθήνα. Το 1966 εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το διήγημα Έντεκα γράμματα κι ένα υστερόγραφο στο περιοδικό ΕΠΟΧΕΣ, με πρόλογο του Άγγελου Τερζάκη. Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο Ο δραπέτης στο δέντρο. Από τότε μέχρι σήμερα έχει εκδώσει άλλα δεκαεννιά βιβλία, τα περισσότερα από αυτά μυθιστορήματα. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Επίσης έχει ασχοληθεί και η ίδια με μεταφράσεις βιβλίων. Το 2001 τιμήθηκε με το Βραβείο Ιπεκτσί (υπό την αιγίδα του ΟΗΕ) για το μυθιστόρημά της Σαν το μετάξι (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996). Βιβλία της βρίσκονται σε πολλές εθνικές και πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες ανά τον κόσμο. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το 2021 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Μέρες και νύχτες της ζωής μας από τις εκδόσεις Κέδρος.

Σήμερα παρουσιάζουμε τα ποιήματα: “Οι μέρες” και “Η στοργή μιας πολυθρόνας” από τη λογοτεχνική συγκομιδή του έτους 2022

ΟΙ ΜΕΡΕΣ

Καταρρέουν οι μέρες
η μία μετά την άλλη
η μία πάνω στην άλλη
δίχως ν’ ακούγεται
σεισμού βοή
κλαγγή των όπλων
ο βρυχηθμός του ηφαιστείου.
Το φως μόνον
μόνον το φως ακούγεται
που αργοσβήνει
πάνω απ’ των ημερών μας τα ερείπια.

Η ΣΤΟΡΓΗ ΜΙΑΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ

Εχθές
στη θαλπωρή της μήτρας
γαλήνια ονειρευότανε
στη θαλπωρή της κούνιας
ανέφελα κοιμόταν.
Σκιές ακόμη δεν εγνώριζε
μήτε τον χρόνο τον γοργόφτερο
μήτε του Ύπνου τον δίδυμο αδελφό.

Σήμερα
στης πολυθρόνας την αγκάλη
αποκοιμιέται
με το βιβλίο στα χέρια του ανοιχτό.
Ογδόντα χρόνια τις γνωρίζει τις σκιές.
Τον χρόνο τον γοργόφτερο
καλά γνωρίζει.
Όμως της πολυθρόνας η στοργή
για χάρη του
τον Ύπνο προσκαλεί
τον δίδυμο αδελφό του
σε απόσταση κρατώντας.

έτος 2022 – Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη