“Φωνές”, το πρόσφατο μυθιστόρημα που κατέθεσε στο αναγνωστικό κοινό η Λιλή Μαυροκεφάλου πηγάζει από το απόσταγμα ενός αιώνα, με σημεία αναφοράς που άρχονται από την Μικρασιατική Καταστροφή και καταλήγουν στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, ενώ μέσω της διάδρασης των δρώντων προσώπων τα οποία εκπροσωπούν τέσσερις διαφορετικές γενιές, συντίθεται η “πολυθεματική” τοιχογραφία της ελληνικής ιστορίας των τελευταίων εκατό χρόνων. Γεγονότα, θεσμοί, κοινωνικά φαινόμενα, αξίες, προσδοκίες, οραματισμοί, ζωντανεύουν στις 472 σελίδες του βιβλίου φωτιζόμενα από την ερευνητική ματιά της συγγραφέως, καταγεγραμμένα με έναν τρόπο ανεπιτήδευτο ο οποίος έκδηλα είναι το αποτέλεσμα ενός αριστοτεχνικού χειρισμού της λειτουργίας της γλώσσας.
Οι πρώτοι μακρινοί πυροβολισμοί την καθήλωσαν. Μετά βάλθηκε να τρέχει. Έτρεχε μαζί της κι η γιαγιά. Μαζί προσπερνούσαν τους χωροφύλακες που παρακολουθούσαν λουφαγμένοι σε σκοτεινές γωνιές. Τους πρόδιναν οι καύτρες των τσιγάρων τους…
Φωνές σελ., 18
Η βουή δυνάμωνε. Σαν ρουφήχτρα την τραβούσε να χαθεί μέσα της.
Η Λιλή Μαυροκεφάλου από το 1977 που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα Ελληνικά Γράμματα με το ιστορικό μυθιστόρημα “Άγης” από τις εκδόσεις Κέδρος, έχει παρουσιάσει συνολικά δεκατρία έργα και έχει αποσπάσει βραβεία από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών για το ιστορικό μυθιστόρημα “Κλεομένης” εκδ., Κέδρος, από την Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά για το παιδικό μυθιστόρημα “Το πιο όμορφο ταξίδι”, εκδ., Άγκυρα, καθώς και από την Πανελλήνια Ένωση Γυναικών Μάνης για το ερευνητικό συγγραφικό της έργο (ιδιαίτερα για τη βιογραφία του Μανιάτη πειρατή Γερακάρη Λυμπεράκη) και την προσφορά της εν γένει στη Μάνη. Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος άνθρωπος σχετικά με τα προβλήματα του κοινωνικού γίγνεσθαι και τη θέση του ανθρώπου σε αυτό, συγγράφει έργα με κέντρο βάρους τις ανθρώπινες καταστάσεις σε σχέση με τα σημαντικά γεγονότα της ανθρώπινης διαδρομής.
Όλο και πιο πολύ ανήκω/ στον αέρα και στη θάλασσα,/στη βροχή και στο χώμα,/στα ρόδα και στ’ αγριόχορτα,/στα ποικίλα πυκνώματα σωματιδίων,/στις καμπυλώσεις του χωρόχρονου./Ελευθερώνομαι χάνοντας/αυτό που νόμιζα πως είμαι.
Ανέκδοτο ποίημα: Ανήκω
Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν;
Το θαυμαστικό και το ερωτηματικό.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…
στο ότι κτίζει και γκρεμίζει κόσμους. « Εν αρχή ήν ο λόγος»
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο;
«Η Ασκητική» του Καζαντζάκη. Η «Αιολική γη» του Βενέζη. «Το μαύρο νερό» του Μακρόπουλου. «Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ» του Φουέντες. « Έρωτας στα χρόνια της χολέρας» του Μαρκές.
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων;
Οι λέξεις είναι, ή μάλλον θα έπρεπε να είναι, θεράποντες του συγγραφέα ώστε να υπηρετούν τη δημιουργία λογοτεχνικού έργου.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα;
Ήταν ήδη γραμμένη στο μυαλό μου κι ανυπομονούσε να καταλάβει το χαρτί.
Πρόσφατο έργο σας;
Οι «Φωνές»
Το κέντρο βάρος του;
Η πίστη μου, βασισμένη στην παρατήρηση, πως τίποτε δεν είναι «τελειωμένο». Εκείνο το κακοτράχαλο δεντράκι σήμερα δίνει καλό καρπό. Εκείνος ο «πεπτωκώς» άνθρωπος σήμερα είναι το «άλας της γης». Και κάτι από τους «Παράλληλους βίους» του Πλούταρχου: «Είναι ντροπή να ζούμε και να πεθαίνουμε μόνο για τον εαυτό μας»
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο;
Χώρος: Μικρά Ασία, Μυτιλήνη, Θεσσαλονίκη, Άγραφα, Σάμος, Εύβοια, Αθήνα. Χρόνος : 1922 μέχρι πρόσφατα.
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη;
Ο ήρωας φυσικά. Ο συγγραφέας πρέπει να είναι αόρατος. Αν συμβαίνει το αντίθετο, το έργο μάλλον είναι αδύναμο.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;
Κοινή λογική
Η δύναμη του βιβλίου συνίσταται;
Στη συντροφικότητα και τη διαθεσιμότητά του ανά πάσα στιγμή.
Αντί βιβλίου τι;
Ζωή
Μπορείτε να διαβάσετε απόσπασμα του βιβλίου “Φωνές” εδώ
Πηγή για το βιογραφικό και το ποίημα “Ανήκω” της Λιλής Μαυροκεφάλου: https://lilymavrokefalou.gr/viografiko/
Πηγή φωτογραφιών: https://www.kedros.gr/product/9171/fwnes.html
