Ο Μίλτος Σαλβαρλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Σπούδασε φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και νομικά στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης. Από το 1981 έως το 2012 εργάστηκε ως ρεπόρτερ, συντάκτης και αρχισυντάκτης. Δούλεψε στο υπουργείο Γεωργίας, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση της ΕΡΤ, στη διαδικτυακή πύλη in.gr, καθώς και σε διάφορα έντυπα. Ανάμεσά τους τα περιοδικά Ταξιδεύοντας, Πάνθεον, ELLE, Δίφωνο, HiTECH και National Geographic. Το 1981 εκδόθηκε η νουβέλα «Το βάρος της τριχοφυΐας», από τις εκδόσεις ΑΣΤΕΡΙ. Το 2014 συνεργάστηκε με το Urbn Theatr, γράφοντας μαζί με τον Η. Παναγιωτακόπουλο κείμενα για την παράσταση The Random Effect που παρουσιάστηκε στον Χώρο Τέχνης 14η Μέρα (σήμερα Θέατρο Καλλιρόης), σε σκηνοθεσία Ηλία Παναγιωτακόπουλου. Το 2019 εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων «Μικρά δωμάτια πανικού», από τις εκδόσεις Μετρονόμος. Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε με το Gaff Theatre Group, μεταφράζοντας τη διασκευή για θέατρο του «Παίκτη», του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, που ανέβηκε στο Θέατρο 104, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη. Το 2022 εκδόθηκε το μυθιστόρημα «Πατρίδα χώρα ξένη» από τις εκδόσεις Μετρονόμος, με θέμα του η ιστορία δύο παιδιών που εγκατέλειψαν τα πατρογονικά τους χώματα, με τους διωγμούς του 1914 και του 1922, εγκαταστάθηκαν με τις οικογένειές τους σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, έσμιξαν στην Αθήνα της Κατοχής, παντρεύτηκαν και έμειναν μαζί έως το γέρμα της ζωής τους. Ο συγγραφέας πιάνει το νήμα από ένα χωριό της Τρωάδας, υφαίνει γεγονότα στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα του Μεσοπολέμου και, περνώντας από τον Εμφύλιο και τη Μεταπολίτευση, καταλήγει στο 1985. Πιασμένοι στη δίνη της Ιστορίας, οι κεντρικοί ήρωες ξεριζώνονται, βιώνουν τη χυδαία συμπεριφορά των παλαιοελλαδιτών προς τους πρόσφυγες, αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο, επουλώνουν τις πληγές τους και τελικά γίνονται κομμάτι μιας αστικής, μετριοπαθούς κοινωνίας, που σήμερα αποκαλούμε «μεσαία τάξη». Εξαιρετικό αφηγηματικό έργο που διαβάζεται απνευστί, το μυθιστόρημα «Πατρίδα χώρα ξένη» αποτελεί μικρό φόρο τιμής στους Μικρασιάτες της Τρωάδας, της Αιολίας και της Ιωνίας.
Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν; Η τελεία και μόνο η τελεία: Κάνω λάθη. Μαθαίνω. Τα αφήνω πίσω. Προχωράω.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…Στη μουσικότητα της εκφοράς και στα συναισθήματα που προκαλούν οι λέξεις όταν μπαίνουν σε κατάλληλη σειρά.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο; Μαργαρίτα Καραπάνου – Η Κασσάνδρα και ο λύκος, Ζυράννα Ζατέλη – Και με το φως του λύκου επανέρχονται, Φίλιπ Ροθ – Το ζώο που ξεψυχά.
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο; Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο μακριά από την Αθήνα και ήρθα σε επαφή με ένα θαυμαστό καινούργιο σύμπαν ιδεών, τάσεων και ανθρώπων με διαφορετική νοοτροπία.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή; Σίγουρα άναψε το φυτίλι.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία; Το αντίθετο, πιστεύω. Ξεκινάς την περιπέτεια της συγγραφής συγκροτημένος, γνωρίζοντας τον εαυτό σου, τα εφόδιά σου και προπάντων τα όριά σου.
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι; Μνήμες και εμπειρίες, κυρίως, που γίνονται νήματα σε όσα υφαίνει η φαντασία.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα… Ο στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου «Με κοιτάς, σε κοιτώ /και μετά σιωπή»
Η θέση του αναγνώστη σε αυτήν; Καμία θέση. Αν σκέφτεσαι τον αναγνώστη, έχεις χάσει το παιχνίδι.
Πρόσφατο έργο σας; Το μυθιστόρημα «Πατρίδα χώρα ξένη».
Το εφαλτήριο για τη δημιουργία του; Ένα ηθικό χρέος προς τους Μικρασιάτες ανάμεσα στους οποίους μεγάλωσα. Να φτάσει στον κόσμο το φορτίο του ξεριζωμού, οι αγωνίες τους, ο αγώνας που έδωσαν για να χτίσουν τη ζωή τους ξανά από την αρχή.
Το κέντρο βάρος του; Η ιστορία δύο παιδιών που έρχονται στην Ελλάδα με τους διωγμούς του 1914 και του 1922. Μεγαλώνουν στη Θεσσαλονίκη και σε ένα νησί του Αιγαίου αντίστοιχα, γνωρίζονται στην Αθήνα της Κατοχής , κάνουν οικογένεια και μένουν μαζί έως τη δύση του βίου τους.
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο; Υπάρχουν δεκάδες χαρακτήρες, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, που κινούνται γύρω από τους δύο κεντρικούς ήρωες. Μαζί τους βιώνουν γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα από το 1914 έως το 1985. Παρασύρονται στη δίνη της Ιστορίας, έρχονται αντιμέτωποι με καταστάσεις που τους ξεπερνούν και ξοδεύουν αποθέματα ψυχής έως ότου στήσουν το νέο τους σπιτικό σε μια καινούργια πατρίδα.
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη; Σαφώς ο ήρωας ή η ηρωίδα κάθε βιβλίου, εάν φυσικά μιλάμε για λογοτεχνία. Στα εύπεπτα μπεστ σέλερ συνήθως συμβαίνει το αντίθετο.
Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις; Κάθε άλλο. Στηρίζει η μία την άλλη, σαν φιλενάδες κάποιας ηλικίας που περπατάνε στον δρόμο.
Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης; Όλο και πιο πολύ η λογοτεχνία επιβιώνει σε έναν κύκλο λίγων και εκλεκτών. Θέλω να ελπίζω ότι δεν θα σβήσει οριστικά.
Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…: από υλικά που μιμούνται το ρεαλιστικό και το καθημερινό, για να μπορέσουν να ανασάνουν στο χαρτί.
Η δύναμη του βιβλίου εντοπίζεται; Σε ένα ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου ο αναγνώστης είναι ελεύθερος να κλάψει, να γελάσει, να αγαπήσει, να μισήσει, να ταυτιστεί, να αποστασιοποιηθεί.
Αντί βιβλίου τι; Μουσική, σινεμά, ένα κρασάκι με φίλους αγαπημένους.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος; […] ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος (Κατερίνα Γώγου)
Κι ένας αγαπημένος;
Ποιος ξέρει μέσα σε μια νύχτα τι ανταλλαγές έγιναν,
τι έδωσα, τι πήρα, από τι παραιτήθηκα,
τι υποσχέθηκα και με κράτησε για υπηρέτριά της
η ζωή…
(Η ουλή-La cicatrice / Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ)
Πηγή βιογραφικού – φωτογραφιών & λοιπών πληροφοριών: Εκδόσεις Μετρονόμος -ArtsPR
