Ο Πάνος Αντωνόπουλος, ανήκει στους νεοεμφανιζόμενους συγγραφείς που έχουν μια αυτόνομη φωνή και έναν ιδιαίτερο τρόπο να τοποθετούν τα ζητούμενα στα κείμενά τους. Στο βιβλίο “Λέσχη ελπιδοφόρας γραφής” το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Κέδρος”, κατασκευάζει ένα σκηνικό δύο όψεων. Η μία όψη λιτή, φιλοξενεί το ρεαλιστικό γίγνεσθαι της ιστορίας του, ενώ η άλλη όψη ευφάνταστη, χωροθετεί ένα περιβάλλον ακαθορίστου ταυτότητας. Ο αναγνώστης ακολουθεί δρώμενα και οράματα με ενδιαφέρον, αγωνία και προσδοκία φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του βιβλίου, που εκπλήσσει, ανατρέπει και εξηγεί πολλά από όσα έχουν προηγηθεί, ενώ αισθάνεται πως η ανάγνωση τώρα ξεκινά και επιστρέφει με μεγαλύτερη αφοσίωση στην πρώτη σελίδα για να αφομοιώσει περισσότερα νοήματα.
… Είναι μάταιο! Δεν σου λέω να μην προσπαθείς, δεν πειράζει να είσαι ρομαντικός. Δεν βλάπτει να αγαπάς. Αλλά να αλλάξεις τον κόσμο; Είναι μάταιο.
Λέσχη ελπιδοφόρας γραφής, εκδ. Κέδρος, σελ., 37
Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν;
Ένα σημείο στίξης που μου προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι η άνω τελεία. Μου δίνει την αίσθηση ότι υπάρχει πάντα προοπτική και διάρκεια.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…
Στη γνώση και σωστή χρήση του.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο;
Επείγουσα ανάγκη ελέου – Θανάσης Βαλτινός,
O καλόγερος – Matthew Lewis,
Ο Αγνοούμενος – Franz Kafka
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο;
Η απώλεια του πατέρα μου σε νεαρή μου ηλικία.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή;
Στη συγγραφή με οδήγησε η ανάγκη μου να εκφραστώ.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία;
Η συγγραφή διαφοροποιείται με τα χρόνια, είναι μια εξελικτική διαδικασία που δεν οδηγεί όμως απαραίτητα στην αυτογνωσία.
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων;
Δίνω ιδιαίτερη σημασία στο νόημα και στη χρήση των λέξεων. Είμαι υπηρέτης των λέξεων με την έννοια ότι καθορίζουν συχνά την ψυχολογία μου αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί.
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι;
Μπροστά από τη λευκή σελίδα ανασύρω στη μνήμη μου γεγονότα του παρελθόντος, συναισθήματα ακόμη και γεύσεις κι αρώματα. Δεν πρέπει όμως να παραβλέψω και τον ονειρικό κόσμο, τους επινοημένους χαρακτήρες και τόπους που υπάρχουν μόνο στη φαντασία μου, πολύ πριν ξεκινήσει η κάθε αφήγηση.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα;
Η πρώτη φορά δεν ήταν τόσο δημιουργική, μιας και ως εκκολαπτόμενος δημοσιογράφος επιδόθηκα στην καταγραφή των ειδήσεων.
Πρόσφατο έργο σας;
Το πρόσφατο βιβλίο μου είναι η «Λέσχη ελπιδοφόρας γραφής», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «κέδρος».
Το εφαλτήριο για τη δημιουργία του;
Η συγγραφή του κειμένου ξεκίνησε στο πλαίσιο του δημιουργικού μέρους διπλωματικής εργασίας του μεταπτυχιακού προγράμματος δημιουργικής γραφής.
Το κέντρο βάρος του;
Ο πυρήνας του έργου είναι η προσπάθεια ενός νέου ανθρώπου να μεταλαμπαδεύσει ανθρωπιστικά μηνύματα στους γύρω του.
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο;
Δεν ορίζεται το χρονικό πλαίσιο. Ωστόσο, επειδή έμπνευσή μου αποτέλεσε η ζωή και το έργο του Αντώνη Σαμαράκη, το βιβλίο παραπέμπει στην εποχή που εκείνος έζησε. Ο χώρος δε, βρίσκεται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.
Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι…
Θα έλεγα ότι έχει λόγο ύπαρξης.
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη;
Πρωτίστως ο ήρωας και ακολούθως ο συγγραφέας, αν πλάσει δυνατούς χαρακτήρες και συνεπώς την προσδοκία στον αναγνώστη να τους συναντήσει ξανά!
Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις;
Στον δικό μου συγγραφικό κόσμο οι δύο αυτοί ορισμοί έχουν άμεση σχέση.
Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης;
Η λογοτεχνία ενώ μοιάζει να ασθμαίνει, θα επιβιώσει και θα επιστρέψει στη συνείδηση και τη ζωή μας πιο έντονα.
Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή;
Κάθε νέο κείμενο είναι ένας ανεξερεύνητος κόσμος.
Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…:
Πέρα από τα πρακτικά ζητήματα των μικρών σημειώσεων, των αμέτρητων στιλών και μολυβιών, οι εμπειρίες και η παρατηρητικότητα είναι εξίσου σημαντικά. Και βέβαια η αδιάκοπη ανάγνωση.
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας.1 Πού κατοικεί το όραμά σας;
Μπορεί αυτός ο κόσμος να είναι το σπίτι μας. Ένας κόσμος, ο οποίος θα οικοδομηθεί από τους σημερινούς νέους που μοιάζει να έχουν υγιείς απόψεις και μια αξιοζήλευτη αντίληψη της έννοιας «ελευθερία».
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;
Θα προσπαθούσα να πείσω τους άλλους για την αξία ορισμένων ιδεών που στη δική μου ζωή έχουν αποδειχθεί ευεργετικές.
Η δύναμη του βιβλίου εντοπίζεται;
Η δύναμη του βιβλίου είναι η αντοχή του στον χρόνο.
Αντί βιβλίου τι;
Θέατρο και μουσική.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος;
Γιάννης Ρίτσος: «Κάποτε θ’ ανταμώσουμε στους λόφους του ήλιου. Μην ξεχνάς. Περπάτα».
Κι ένας αγαπημένος;
“Μην πεις ποτέ σου είναι αργά! Τ` ακούς; Ό,τι κι αν γίνει” – Αντώνης Σαμαράκης.
Ταυτότητα βιβλίου:
ΛΕΣΧΗ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑΣ ΓΡΑΦΗΣ: Συγγραφέας: ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΟΣ – Έτος έκδοσης: 2022 – ISBN: 978-960-04-5320-1 – ΣΕΛ.: 120 Σχήμα: 14 Χ 20,6 – Βάρος: 148.00 γρμ. – 11.00€ 9.90€
Διαβάστε ένα απόσπασμα : https://www.kedros.gr/spaw2/uploads/files/ksefyllismata/2022/11/antonopoulos_lesxi.pdf
1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα
