Σκολίωση και ντροπή
Παλαιότερα, στο άκουσμα της λέξης σκολίωση έσκυβα το κεφάλι. Ένα μικρό κορίτσι με τόση μυστηριώδη και παράλογη σιωπή γύρω από το θέμα είναι λογικό να πιστέψει πως είναι ντροπή να πάσχεις από σκολίωση, πως προέκυψε με δική της ευθύνη και δικό της λάθος. Αυτό το συναίσθημα κυριαρχούσε. Ντροπή και ενοχές αντίκριζα στην αντανάκλαση του καθρέφτη, στα βλέμματα φίλων, συγγενών, γνωστών που απέστρεφαν τα τρομαγμένα βλέμματα τους όχι με οίκτο αλλά με ξεκάθαρο προβληματισμό, «γιατί δεν πρόσεχα αρκετά την στάση του σώματος μου…». Ντροπή και ενοχές αντίκριζα μέσα μου πολύ βαθιά και γύρω μου πολύ μακριά. Δεν την έβλεπα αλλά την ένιωθα ακόμα κι όταν δεν υπήρχε. Την είχα αντικρίσει τόσες φορές που την θεωρούσα δεδομένη. Έπειτα, ακολουθούσε ο φόβος και το άγχος.
Πλέον, τα συναισθήματα αυτά που κατέκλυζαν την ψυχή και τα ένιωθα να ρέουν σε όλο μου το σώμα, ούτε καν με αγγίζουν. Τα θυμάμαι, όπως ήταν, έντονα και τρομακτικά. Όμως έχουν μείνει μέσα μου μόνο σαν αναμνήσεις. Τα ξεπερνάς. Ακόμα κι όταν τα βιώνεις σαν αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού σου, αξίζει να πιστεύεις ότι θα τα ξεπεράσεις καθώς πρόκειται για μία αντικειμενική αλήθεια κι όχι μία απατηλή ελπίδα.
Σκολίωση και ευγνωμοσύνη
Θα το ξεπεράσεις όταν συνειδητοποιήσεις ότι η άγνοια και τα συμφέροντα δεν θα μπορούσαν ποτέ να διαμορφώσουν μία αληθινή και κατατοπιστική εικόνα. Το μόνο που διαμορφώνουν είναι μία ψευδαίσθηση στην οποία σε έχουν εγκλωβίσει. Ξέρω, δεν είναι εύκολο να δεις κάτι διαφορετικό όταν όλοι οι άλλοι βλέπουν το ίδιο πράγμα. Έχουμε μάθει να έχουμε εμπιστοσύνη σε όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό μας.
Ένας λόγος λοιπόν που εγώ είμαι ευγνώμων για την σκολίωση μου είναι γιατί μου έμαθε να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, τις ανεξάρτητες δικές μου σκέψεις, συναισθήματα και ένστικτα. Απέκτησα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου όταν είδα ότι γνωρίζω τι χρειάζομαι και τι πρέπει να κάνω καλύτερα και από άτομα που θεωρούσα στη ζωή μου και για την ζωή μου, αυθεντίες, όπως γιατρούς, φίλους ακόμα και τους ίδιους μου τους γονείς. Και μου βγήκε σε καλό.
Σκολίωση και ευκαιρίες
Μπορεί να φανεί σε κάποιους κλισέ αλλά ισχύει ότι μπορείς πάντα μέσα από κάθε κακή εμπειρία και κατάσταση, να βρεις κάτι καλό, να εστιάσεις και να επενδύσεις σε αυτό. Θα ξεπεράσεις λοιπόν όλα τα αρνητικά συναισθήματα και συμπεράσματα περί σκολίωσης όταν την απομυθοποιήσεις ως επιβολή ενός σοβαρού και τρομακτικού προβλήματος και δεις τις ευκαιρίες που σου δίνει. Εγώ δεν βλέπω απλά μία παρηγορητική, αμυδρή ελπίδα αλλά μία ευκαιρία πολύ σημαντική για εμένα που ταιριάζει στην προσωπικότητα μου και με παθιάζει. Αυτή είναι, να μιλάω για την τεράστια, πολύχρονη, ταραχώδη εμπειρία μου που πιστεύω μπορεί να προσφέρει γνώσεις πιο αντικειμενικές και βοηθητικές από τις αυστηρές, επιστημονικές ορολογίες που περισσότερη σύγχυση προκαλούν παρά παρέχουν κατατοπιστικές πληροφορίες.
Σκολίωση και πάθος για υπέρβαση κι εξέλιξη
Η εμπειρία μου λοιπόν λέει ότι η ευθύνη για την ανάπτυξη της σκολίωσης δεν μας αναλογεί. Αυτή η ευθύνη είναι ασήκωτη και δεν οφείλουμε να την κουβαλήσουμε. Η μόνη ευθύνη που έχουμε αποκλειστικά απέναντι στον εαυτό μας είναι να επιλέξουμε και να διεκπεραιώσουμε την απόφαση μας σχετικά με την αντιμετώπιση της σκολίωσης. Αυτή η ευθύνη δεν είναι βαριά γιατί η διεκπεραίωση της οποιασδήποτε απόφασης (κηδεμόνας, χειρουργείο κλπ) μας πλέον είναι μία έκφραση πάθους. Πάθος για αντιμετώπιση του προβλήματος, υπέρβαση του πόνου, εξέλιξη, δύναμη. Όταν υπάρχει πάθος όλες οι επώδυνες διαδικασίες φαντάζουν πιο εύκολες καθώς αυτό κυριαρχεί, νικάει τον φόβο και καταπολεμά το άγχος κατευνάζοντας αυτά τα συναισθήματα.
Σκολίωση και δύναμη ψυχής
Η εμπειρία μου λέει ότι η δύναμη δεν είναι προνόμιο των «εκ φύσεως δυνατών». Όλοι την έχουμε μέσα μας και αρκεί η πίστη σε αυτήν και το πάθος για να βγει προς τα έξω. Βγαίνει τόσο αυθόρμητα και φυσικά όταν την χρειάζεσαι. Τόσο φυσικά που ένιωθα σίγουρη ότι υπήρχε μέσα μου και μέσα σου και μέσα στον καθένα. Είναι στη φύση μας. Πίστεψε το
Η ζωή μετά την σκολίωση, μια ζωή με περηφάνια
Η εμπειρία μου λέει ακόμα ότι το μόνο που μένει ως συναίσθημα στην καρδιά και στην ολότητα μας είναι περηφάνια, ακλόνητη. Πλέον κανένα σχόλιο, καμία επίκριση δεν μπορεί να την κλονίσει ούτε καν να την αγγίξει. Κι αυτό γιατί δεν είναι ένα συναίσθημα που προκύπτει από μία ψευδαίσθηση του εαυτού μου όπως ήταν η ντροπή κι ο φόβος αλλά προκύπτει από την ξεκάθαρη και κατασταλαγμένη εικόνα που δημιούργησα εγώ για τον εαυτό μου βασισμένη σε αντικειμενικά και πραγματικά στοιχεία, στην δύναμη και εμπιστοσύνη που επέδειξα απέναντι στον εαυτό μου. Στην δύναμη που επέδειξα για να τον βοηθήσω να αντιμετωπίσει το 12ωρο χειρουργείο, τους έντονους πόνους και τις ατελείωτες και ανησυχητικές παρενέργειες. Θυμάμαι αυτές τις στιγμές με θαυμασμό και έτσι δημιουργώ την αμετάκλητη περηφάνια μου.
Σκολίωση και έμπνευση
Η σκολίωση δεν είναι φόβος και ντροπή. Η σκολίωση είναι πάθος και έμπνευση. Κάποια χορεύτρια αντί να θρηνήσει την επαγγελματική της πορεία στον χορό ή αφού την θρηνήσει, μπορεί να χρησιμοποιήσει το πάθος αυτό απέναντι στην επίκριση, την αμφισβήτηση, την χειραγώγηση και την δυσπιστία για να διδάξει χορό σε άλλα παθιασμένα άτομα με σκολίωση χωρίς στιγματισμό, μόνο με πίστη.
Σκολίωση κι οι άνθρωποι
Η σκολίωση μας κάνει ανθρωπιστές. Κι αυτό γιατί μας ανοίγει τα μάτια απέναντι στα λάθη της κοινωνίας (επίκριση, σχολιασμός, άγνοια) που γνωρίζουμε ότι όσο κάνουν κακό σε εμάς άλλο τόσο κάνουν και στους άλλους. Έτσι, μας ωθεί στην αλληλοκατανόηση. Μας παθιάζει υπέρ του ανθρώπου κι όχι ανταγωνιστικά απέναντι του. Ενεργοποιεί την ανάγκη μας να προσφέρουμε στήριξη κατά της άδικης μεταχείρισης των ανθρώπων.
Σκολίωση και στήριξη
Κάπου εδώ οφείλω να αναφέρω ότι η δύναμη ναι, είναι κυρίως εσωτερική. Η εξωτερική όμως διαδραματίζει έναν πολύ σημαντικό συμπληρωματικό ρόλο. Πραγματικοί φίλοι, γονείς που στηρίζουν εν τέλη την επιλογή σου παρά τους ενδοιασμούς τους, παρά τον φόβο και την ανησυχία τους και προσφέρουν ουσιαστική και έμπρακτη στήριξη σε εσένα και για εσένα ενισχύουν την προσπάθεια για ενδυνάμωση του εαυτού σου.
Ο πραγματικός συνεργάτης- γιατρός κι όχι “σωτήρας”
Στην δική μου περίπτωση έπαιξε ρόλο και ο γιατρός που επέλεξα να συνεργαστώ μετά από πολλές αποτυχημένες συνεργασίες. Εκείνος ο γιατρός, μου είπε την αλήθεια όσο σκληρή κι αν ήταν η φράση «Είναι η μόνη σου επιλογή αυτήν την στιγμή, σε αυτόν τον βαθμό. Μπορείς να δοκιμάσεις ότι άλλο θες αλλά δεν θα πετύχει». Η σιγουριά κι η αποφασιστικότητα του όπως και η ψυχραιμία του με κέρδισαν και με έπεισαν. Τότε κατάλαβα ότι η αλήθεια δεν είναι ηχηρή και εκφοβιστική, είναι απλά ξεκάθαρη και κατατοπιστική. Κυρίως η αλήθεια δεν είναι δραματική και συνταρακτική, είναι απλά αυτό που πρέπει να συμβεί. Η ψυχραιμία και η σιγουριά του γιατρού εκείνου με διευκόλυνε στην επεξεργασία και αποδοχή της κατάστασης χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Την αλήθεια την καταλαβαίνεις όταν κάποιος την διατυπώνει, δεν έχεις αμφιβολία. Γνωρίζοντας πλέον την αλήθεια δεν άφησα περιθώρια στον εαυτό μου να αμφισβητήσει την σιγουριά μου.
Να θυμάσαι
Η δύναμη είναι μέσα σου, δεν είναι ασήκωτη όσο η ευθύνη για την πάθηση σου.
Η εμπιστοσύνη στον εαυτό σου θα σε οδηγήσει. Επέτρεψε το.
Αποφάσισε το. Ο φόβος θα φύγει μόνος του.
Σκέψου το “μετά”. Θα είσαι ένας περήφανος άνθρωπος.
Μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια. Την νιώθεις.
Θα το ξεπεράσεις. Αυτό είναι το μόνο δεδομένο.
