Σπασμένη Αμυγδαλιά εξώφυλλο άρθρου

Σπασμένη

Μερικές φορές το δωμάτιο φεύγει.
Εγώ κάθομαι στο πάτωμα.
Κι αποχαιρετώ σε μια καύτρα.
Μπορεί και να αποχαιρετώ την καύτρα.
Επειδή ότι δε βλέπουμε δεν υπάρχει
δεν σημαίνει ότι αυτό είναι αλήθεια.
Μεταφράστηκα σε πολλές λέξεις
όπως ακριβώς συμβαίνει με όλες τις σιωπές.

Πάω από δω μέχρι εκεί κι από εκεί μέχρι εδώ.
Πηγαινοέρχομαι;
Κάποιος δεν άκουσε σωστά όταν έλεγα
ότι το τσιγάρο μου είναι ασκήσεις επί χάρτου.

Μερικές φορές ακούω ήχο νύχτας που καίγεται.
Και πιστεύω σε κάτι που αν υπήρχε θα το `κα
ιγα.

Και δεν με πειράζει που όταν λέω την αλφαβήτα
κάποιος καταλαβαίνει γράμματα.

Εγώ τότε απλά κάθομαι στο πάτωμα και μετράω.
Εάν για όλα κι όλα για εάν.

Τώρα με βλέπεις. Τώρα όχι.
Αυτό το λένε εάν.

Ένας άνθρωπος περπατάει στο δρόμο.
Αυτό είναι ψέμα.
Ένας δρόμος περπατάει στον άνθρωπο.
Αυτό είναι όλα.

Μπορώ να σβήσω την καύτρα από το μυαλό μου.
Αλλά δεν μπορώ με τίποτα
να σβήσω το μυαλό μου από την καύτρα.
Αυτό είναι όλα.

ΣημειΩματογράφοι

Πηγή φωτογραφίας: Μ.Σωτηροπούλου

Μαρία Σωτηροπούλου

Σωτηροπούλου Μαρία. Γεννημένη φθινόπωρο αλλά η καρδιά μου ανήκει στο καλοκαίρι. Μπορώ να στερηθώ τα απαραίτητα αλλά όχι τα ποιήματα. Κι ηθοποιός δεν σημαίνει φως. Σημαίνει μεγεθυντικός φακός στο σκοτάδι. Στον ελεύθερο χρόνο μου, εμπορεύομαι μήλα για τον επιούσιο

Αφήστε ένα σχόλιο