Η Σπυριδούλα Μίχου γεννήθηκε το 1988 στην Πάτρα, όπου και μεγάλωσε. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα στον χώρο του βιβλίου. “Οι Υπερβατικές συννοσηρότητες” είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν
Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν;
Η τελεία
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…
Στην ταύτιση.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο;
Είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή, «Υπερβατικές συννοσηρότητες»
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο;
Μία απώλεια η οποία με έκανε να αντιληφθώ πως η ζωή μετά από έναν χαμό δεν συνεχίζεται όπως απλά συνηθίζουμε να λέμε αλλά επαναπροσδιορίζεται. Κάποιες φορές ίσως και βίαια διότι σε αυτή ακριβώς την αλλαγή οφείλεις να σε ξαναβρείς.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή;
Συνήθιζα να γράφω και πριν από αυτό το γεγονός η αλήθεια όμως είναι πως αυτό έδωσε στα ποιήματά μου το ύφος που έχουν.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία;
Θα έλεγα πως ναι, πιστεύω όμως πως συμβαίνει στην σφαίρα του στιγμιαίου. Έχει συμβεί να διαβάσω ποίημα μου αρκετό καιρό από
την στιγμή που το έγραψα και να μου υπενθυμίσει την πνευματική κατάσταση που τότε βρισκόμουν. Σίγουρα έχει συμβάλει αλλά η
αυτογνωσία σίγουρα είναι κάτι που επαναπροσδιορίζεται.
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων;
Κάποιες φορές ναι, πάντα πίστευα πως ο τρόπος που επιλέγεις να στοιχήσεις τις λέξεις σου και να τις προσφέρεις μπορούν να δημιουργήσουν μία πνευματική ευμάρεια ή και το αντίθετο που ενίοτε είναι ολέθριο.
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι;
Θεωρώ πως είναι μοναχικός αυτός ο δρόμος χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω ή να προσάψω στην μοναχική διάσταση του μοτίβου
αρνητικό πρόσημο.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα;
Στην εφηβεία κάπου στο λύκειο.
Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν;
Κάπου μετά το πανεπιστήμιο.
Και η θέση του συγγραφέα;
Τώρα.
Πρόσφατο έργο σας;
Η ποιητική μου συλλογή «Υπερβατικές συννοσηρότητες»
Το κέντρο βάρος του;
Η φθορά και ο χρόνος που συμβαίνει στα διαστήματα.
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο;
Το κάθε ποίημα διαφέρει.
Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι…
Θα προτιμούσα να προκύψει συζήτηση με κάποιον που το έχει διαβάσει ίσως αυτός ο κάποιος μου έκανε κάποιες ερωτήσεις που
θα με έκαναν να δω πράγματα που εγώ δεν αντιλήφθηκα στον εκάστοτε χρόνο που έγραφα τα ποιήματα και αυτό θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον.
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη;
Νομίζω ο ήρωας διατηρεί αυτήν την θέση είναι το κομμάτι εκείνο της ταύτισης που είναι απελευθερωτικό που απαντάω σαν αναγνώστρια.
Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις;
Ξεκάθαρα είναι αντίρροπες δυνάμεις ο συνδυασμός ωστόσο κάποιες φορές έχει την δυνατότητα να αποκαταστήσει έστω κάποια μικρή αλήθεια και αυτό είναι κάτι που με ενδιαφέρει.
Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή;
Υπάρχουν πάρα πολλά το θέμα δεν είναι να τα εξερευνήσω όλα αλλά να καταφέρω να χωρέσω έστω σε κάποιο τα όρια μου.
Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…:
Στα ερεθίσματα και στην ευλαβική διαδικασία αποδόμησης αυτών.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;
Ελεύθερη βούληση στην αγνή και στην απόλυτη μορφή της σε ένα καθολικό πλαίσιο.
Η δύναμη του βιβλίου συνίσταται;
Στην ταύτιση, η ταύτιση έχει την τάση να απελευθερώνει.
Αντί βιβλίου τι;
Μουσική.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος;
Βουνά κόντρα στο φως μέσα στο καλοκαιρινό πρωινό είναι απλώς νερό.
Κι ένας αγαπημένος;
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη την φωλιά πασχίζουν να βρουν λεκέδες στην δική σου.
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Σπυριδούλα Μίχου – Χρονολογία Δεκέμβριος 2022 – Είδος Ελληνική ποίηση – ISBN; 978-618-5733-12-4 – Σελίδες 38
Απόσπασμα:
Είναι ακόμη Κυριακή όπως και χθες,
χωρίς καμία νοσταλγία με διαδέχονται οι κοσμικότητες.
Με τόσα σπουδαία και ανούσια,
κατά βάση βαρβαρότητες,
πέρασε ο καιρός όπως περνούν τα χρόνια,
χωρίς τις μέρες στο ενδιάμεσο.
Τουλίπες διάλεξα
για το βάζο της αθωότητάς σου.
Είχα ακούσει πως είναι σπάνιες, άγριες και μπλε.
Μπλε χρώμα βασικό, πρωτογενές.
Παράπονα δεν έχω, μονάχα που, ώρες ώρες,
σκέφτομαι πως στους εκλεκτούς σου
μια στιγμή δεν χώρεσα.
Τα άμφια όλων των ομοίων σου
με απέρριψαν.
Πηγή βιογραφικού – φωτογραφιών : Εκδόσεις Βακχικόν
