΄Τάσος Πετρίτσης

O Τάσος Πετρίτσης πραγματοποιεί την πρώτη εμφάνισή του στον στίβο της εκδοτικής παραγωγής με τη συλλογή διηγημάτων Οδός Απωλείας 10 από τις  εκδόσεις Βακχικόν, ενώ έχει προηγηθεί το θεατρικό έργο με τίτλο Δεύτερη γραφή, το οποίο βραβεύτηκε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Συγγραφής Θεατρικού Έργου της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος το 2020. Παράλληλα με τη συγγραφή ασχολείται επαγγελματικά με την υποκριτική και με τις  μεταφράσεις βιβλίων. Αν κανείς μπορεί να διαπιστώσει κάποιο χαρακτηριστικό προσωπικότητας, βασιζόμενος στις απαντήσεις που δίνονται στα πλαίσια μιας συνέντευξης, θα τολμούσα να πω επιπλέον των τυπικών πληροφοριών του βιογραφικού του Τάσου Πετρίτση, πως διακρίνεται από μια αίσθηση του χιούμορ την οποία εκφράζει με λεπτό και οξυδερκή τρόπο, σημαντικό στοιχείο για την ωραία καταγραφή ιστοριών.

Στεκόταν παράμερα. Τα πόδια του, όπως πάντα, κωμικά ανισόρροπα, σαν δυο ξυλάκια παγωτού που θέλεις να τα κάνεις να σταθούν. Τα γυαλιά της πρεσβυωπίας αιώνια σπασμένα. Ο σκελετός, κολλημένος όπως όπως στη μέση μ’ ένα κομμάτι φτηνή χαρτοταινία, χάριζε στο αποβλακωμένο, φοβιτσιάρικο μειδίαμα μια ακόμα δόση λύπησης. Πουκάμισο πάντα νωπό απ’ τον ιδρώτα. Απ’ τις σκοτούρες που βασάνιζαν το σώμα που φιλοξενούσε. Αναρωτιόμουν πάντα τι τον έκανε τον θείο Αρμάνδο τόσο αξιολύπητο…

Απόσπασμα από το διήγημα Λούνα Παρκ, Συλλογή διηγημάτων οδός Απωλείας 10, εκδόσεις Βακχικόν


Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω

Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν;

Κόμμα, κόμμα, κόμμα, κόμμα, κόμμα

Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…

Στο περιεχόμενο, αλλά κυρίως στον τρόπο.

Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο;

Τα άπαντα του Ε.Χ. Γονατά, Οι Περιπέτειες του Πινόκιο, Ο Μικρός Πρίγκιπας, Λευκές νύχτες, Η ζωή είναι αλλού… (αδικώ πολλά)

Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο.

Πείσμα. Μεγάλο δώρο αλλά και βραχνάς.

Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή;

Σίγουρα βοηθά στη μεθοδικότητα και στο να μην εγκαταλείπεις.

Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία;

Σίγουρα γράφοντας, αυτοσυστήνεσαι καθημερινά, ανακαλύπτεις ξανά ποιος είσαι. Ωστόσο, η αυτογνωσία προϋποθέτει ξεχωριστή δουλειά με τον εαυτό μας. Η συγγραφή πλουτίζει όσο προχωρά η αυτοαντίληψη. Είναι δύο αγώνες που μπορεί συχνά να τέμνονται, αλλά υπάρχουν ο καθένας ξεχωριστά.

Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων;

Πολύ καλή ερώτηση!

Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι;

Οι φίλοι, οι φίλες, τα πνευματικά φυλαχτά, τα πρόσωπα που έχουν φωτίσει με κάθε τρόπο τη ζωή μου. Και τα ευχαριστώ.

Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα;

Ξεκινάς να γεμίζεις χωρίς σκέψη. Φορά τη φορά, γεννιέται και ο τρόπος.

Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν;

Ακριβώς από πάνω.

Και η θέση του συγγραφέα;

Η ίδια ακριβώς. Ίσως αποκαλυπτικό για πολλά…

Πρόσφατο έργο σας;

Η συλλογή διηγημάτων «Οδός Απωλείας 10» από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Το κέντρο βάρος του;

Θα έλεγα, η έννοια της προσωπικής διαδρομής που χαράζει ο κάθε άνθρωπος. Οι επιλογές, τα αδιέξοδα, οι επιπτώσεις και ο απολογισμός.

Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο;

Πρόσωπα σύγχρονα και παρελθοντικά, άλλα προερχόμενα από τον κόσμο της καθημερινότητας και άλλα, ακόμα πιο αναγνωρίσιμα, με το βάπτισμα της ποίησης ή της μαγείας.

Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι…

Κουβαλάει τις αγωνίες μου με την ελπίδα να καθρεφτιστούν με αυτές των άλλων.

Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη;

Για εμένα, η απάντηση θα ήταν «το ίδιο το βιβλίο». Και ακόμη βαθύτερα, το κείμενο. Ο λόγος ως γεγονός. Ο πραγματικός σκοπός του συγγραφέα επιτυγχάνεται όταν ο αναγνώστης χαθεί μέσα στη δίνη που έφτιαξες για αυτόν. Είτε πρόκειται για μία ευφάνταστη πλοκή, είτε για ένα δημιούργημα που βασίζει τη μοναδικότητά του στην έκφραση. Το πρόσωπο του συγγραφέα θα πρέπει να εξαφανίζεται, έστω να στέκεται διακριτικά στο παρασκήνιο.

Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις;

Αντιμάχονται συχνά, συναντιούνται, χωρίζουν, αλλά κατά τη γνώμη μου έχουν πολύ ανάγκη η μία την άλλη.

Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης;

Ελπίζω ανένδοτη, αιχμηρή, επιθετική. Δεν νομίζω πως ο λόγος έχει να φοβηθεί την εικόνα ή την τεχνολογική πρόοδο, πολύ απλά επειδή ένα μέσο δημιουργικής έκφρασης δεν υπάρχει για να αντικαταστήσει ή να εξελίξει την εμπειρία ενός άλλου. Αντίθετα, μάλιστα: όσο πιο γόνιμα εκμεταλλευτούμε τη γλώσσα της εικόνας, τόσο περισσότερο θα πλουτίσει τα μέσα της τέχνης μας.

Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή;

Τα πιο σημαντικά. Μικρά και μεγάλα δώρα. Αυριανές προκλήσεις.

Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…:

Στο ποια είναι η ανθρώπινη φιλοσοφία του, οι εμπειρίες του από τη ζωή και το απόσταγμά τους.

Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας.1 Πού κατοικεί το όραμά σας;

Εδώ πιο κάτω.

Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;

Μου αποδίδετε ιδιότητες και δυνάμεις που με κάνουν να ανησυχώ.

Η δύναμη του βιβλίου συνίσταται;

Στο ταξίδι και την αλήθεια.

Αντί βιβλίου τι;

Πολλά τραγούδια.

Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος;

Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι

Άρης Αλεξάνδρου

Κι ένας αγαπημένος;

Γιατί το σφρίγος πάντοτε ποθούσε τη σοφία

Γιάννης Βαρβέρης, Είμαστε άνθρωποι πικραμένοι

Ο Τάσος Πετρίτης στο διαδίκτυο: https://www.facebook.com/tasos.petritsis.18


Ταυτότητα βιβλίου:

ΣυγγραφέαςΤάσος Πετρίτσης
ΕξώφυλλοPatrick Federi (Unsplash.com)
ΧρονολογίαΟκτώβριος 2022
ΕίδοςΔιηγήματα
ISBN978-618-5662-90-5
Σελίδες68


Πηγή βιογραφικού και φωτογραφιών: Εκδόσεις Βακχικόν

1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα

Άννα Ρω

Μεταξύ άλλων έχω επιλέξει να είμαι συγγραφέας. Μ` αρέσει ο δρόμος της ποίησης. Και του θεάτρου. Γράφω ότι μου υπαγορεύει ο νους μου. Άλλοτε μικρές ιστορίες, άλλοτε στίχους, άλλοτε μακρά οδοιπορικά και υπογράφω τα άρθρα και τα συγγραφικά μου έργα ως Άννα Ρω.

Αφήστε ένα σχόλιο