Το φαινόμενο της κατάκρισης είναι διαχρονικό
Το φαινόμενο της κατάκρισης είναι διαχρονικό, διότι δεν ξύπνησαν μια μέρα οι άνθρωποι και άρχισαν να κοιτούν αλλά και να κρίνουν με άσχημο τρόπο τους γύρω τους αλλά το είδαν να συμβαίνει, να συμβαίνει γύρω τους. Τουλάχιστον οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε για μία φορά κατακρίνει κάποιον άλλον άνθρωπο. Η γκάμα επιλογών όπου ένας άνθρωπος μπορεί να κατακρίνει έναν άλλο είναι ευρεία. Για παράδειγμα ένας άνθρωπος μπορεί να κατακρίνει τον άλλο άνθρωπο γιατί κουνάει τα χέρια του με έναν τρόπο, που ο πρώτος θεωρεί περίεργο.
Οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι κατακρίνουν τους άλλους ανθρώπους.
Πρώτα από όλα οι άνθρωποι που κατακρίνουν τους άλλους έχουν ανασφάλεια όσον αφορά τον εαυτό τους. Αυτή η ανασφάλεια μπορεί να αφορά την εμφάνιση τους, την προσωπική τους αξία απέναντι σε άλλους ανθρώπους, τα ρούχα που φοράνε, την ζωή που θα ήθελαν να έχουν και νομίζουν ότι την έχουν οι άλλοι άνθρωποι, τα χρήματα και πολλά μα πολλά άλλα. Δεύτερον οι άνθρωποι που κατακρίνουν τους άλλους μπορεί να έχουν ανατραφεί σε ένα περιβάλλον όπου οι γονείς ή οι άνθρωποι που είχαν αναλάβει την φροντίδα τους, τους έκριναν με άσχημο και σκληρό τρόπο για το κάθε τι που έκαναν, αυτό μπορεί να οδήγησε στο να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση για τον εαυτό τους αλλά και να εκφράζουν αυτήν την χαμηλή τους αυτοεκτίμηση με τον μαθημένο τρόπο συμπεριφοράς από τους γονείς. Διότι, ότι μαθαίνει ένας άνθρωπος από μικρό παιδί, του γίνεται βίωμα και ειδικά ένα τέτοιο περιβάλλον αποτελεί «μεγάλο σχολείο». Τρίτον υπάρχουν άνθρωποι που κατακρίνουν τους άλλους για τον λόγο ότι τους θυμίζουν τον παρελθοντικό εαυτό τους. Για να γίνει περισσότερο σαφές, άνθρωποι που είχαν χάσει πολλά κιλά με διατροφή και εκγύμναση μπορεί να κατακρίνουν ανθρώπους που έχουν τώρα πολλά κιλά διότι έχουν μισήσει τον εαυτό τους όπως ήταν πριν. Τέταρτον άνθρωποι που δεν δέχονται διαφορετική γνώμη από την δική τους είναι πολύ πιθανό να κατακρίνουν τους άλλους ανθρώπους που έχουν διαφορετική γνώμη. Πρόκειται λοιπόν για δογματικούς ανθρώπους οι οποίοι έχουν υιοθετήσει μια στάση ζωής ή μια ιδεολογία την οποία εφόσον δεν ακολουθείς και εσύ, είσαι κατακριτέος/-α. Για παράδειγμα, τέτοια είδη δογματισμού μπορούμε να βρούμε στην Ελληνική κοινωνία σε «ακραίους χριστιανούς» οι οποίοι μένουν προσκολλημένοι σε δογματικά διδάγματα, που όχι μόνο δεν κηρύττουν την αγάπη αλλά προσπαθούν να χειραγωγήσουν συνειδήσεις προς όφελος μερικών ανθρώπων, με αποτέλεσμα όποιος/-α δεν συμμορφώνεται με αυτά τα διδάγματα, να αποτελεί αμαρτωλό, αντίχριστο και άλλα παρόμοια και γενικά να είναι κατακριτέος/-α και δακτυλοδεικτούμενος ως άνθρωπος.
Πώς θα μπορούσε να θεραπευτεί η θέληση για κατάκριση;
Όπως έγινε σαφές από τα παραπάνω οι άνθρωποι που κατακρίνουν είναι άτομα που φέρουν μερικές ανασφάλειες. Το θέμα είναι ότι δίνουν περισσότερη βάση στο τι τους ψιθυρίζει η ανασφάλεια τους παρά στην πραγματικότητα. Έτσι λοιπόν μια προτεινόμενη θεραπεία για αυτή την περίπτωση είναι η φωνοθεραπεία (ή διαφορετικά voice therapy). Σε αυτού του είδους την θεραπεία ο θεραπευμένος επικοινωνεί προς τα έξω την εσωτερική φωνή που κριτικάρει τον εαυτό του, ώστε μαζί με τον θεραπευτή να βρει τρόπους ώστε να την αντιμετωπίσει. Η ίδια θεραπεία θα έχει αποτελέσματα και στην κατάκριση ειδικά στις περιπτώσεις στις οποίες η κατάκριση προέρχεται από ανασφάλεια ή από μίσος προς τον ίδιο τον εαυτό του ατόμου που κατακρίνει τους άλλους. Άλλη μια προτεινόμενη θεραπεία για το θέμα της κατάκρισης είναι η ψυχοθεραπεία. Μέσω της ψυχοθεραπείας το άτομο μπορεί να έλθει σε επαφή με τα τραύματα του και να βρει τους λόγους για τους οποίους επιδίδεται σε αυτού του είδους την πράξη απέναντι στους άλλους.