Κρυφοερωτικές αγκαθωτές επιθέσεις δίκην βουκαμβύλιας
Ευθυμογράφημα από τον Κωνσταντίνο Μπούρα
Σκέφτομαι συχνά πως εάν κάθε φορά που μου επιτίθεντο έλεγα με
φιλάνθρωπο χαμόγελο γκουρού «I love you too – Κι εγώ Σάς αγαπώ»,
ανυπερθέτως θα γλίτωνα από πολλές συγχύσεις, αυτόκλητους εχθρούς και
τζάμπα μάγκες.
Λέγω συχνά στους φοιτητές-σπουδαστές-μαθητές μου: «Δύο πράγματα
περνάνε αποκλειστικά από το χέρι μας – δύο πράγματα ΜΟΝΟΝ είναι στην
διακριτική μας ευχέρεια: η αναπνοή και οι σκέψεις μας – ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ
ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΣΑΣ ΤΑ ΚΛΕΨΕΙ».
Βεβαίως, προσοχή, προσοχή: όλα αυτά ισχύουνε για συνήθεις/καθημερινές
ανθρώπινες καταστάσεις κι όχι για αφηνιασμένα/λυσασμένα ζωντανά που
«έχουν κόψει την άλυσον» κι όποιον πάρει ο Χάρος!!!
Συνάντησα ανθρώπους βαμπίρ-οδοστρωτήρες, έζησα πολύ κοντά σε
πανδοκεύτρες «μαύρες τρύπες». Το πρόβλημα με την γενναιοδωρία είναι πως
μόλις πάψεις να χαρίζεις αφειδώς πράγματα εκεί που ΔΕΝ τα οφείλεις ο/η/το
άλλο όν θα νιώσει σπουδαίο, τέλειο, καταφερτζίδικο και θα αποκτήσει την
εσφαλμένη πεποίθηση πως τα δικαιούται όλα αυτά, τα αξίζει, του τα οφείλει το
Σύμπαν, του τα οφείλεις ειδικά εσύ… κι όταν πάψεις για τεχνικούς,
βιολογικούς, χρονικούς, ψυχολογικούς, ηθικούς ή άλλους λόγους… όταν
κόψεις ή μειώσεις την παροχή των αχρεωστήτως καταβληθέντων αγαθών τε
υπηρεσιών, ε, τότε… «Ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε!!!».
Ο χειρότερος ορκισμένος εχθρός, ο αιωνιότερος αντίπαλος, ο
αγνωμονέστερος ευεργετηθείς στέκεται ευθαρσώς απέναντί του και…
Και…
Και… (πώς να σου το πω)…
Και… («να το πάρει το ποτάμι») ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ, γιατί «πέταγες μαργαριτάρια να
τα φάνε τα γουρούνια και τάιζες με τα άγια των αγίων λυσσασμένα
εξαγριωμένα ανελέητα σκυλιά.
Τότε θα καταλήξεις σαν τον Ευριπίδη, σαν τον Πενθέα, σαν τον Ακταίωνα…
Αλλά, καλά, εσύ – ας πούμε ότι – πας γυρεύοντας να αγιάσεις.
Το άλλο άτομο όμως, νομίζεις ότι διδάχτηκε κάτι τις από αυτή την επίγεια
πορεία του; Αποκόμισε κάποια εποικοδομητική εμπειρία;
Κατανάλωσε φαιά ουσία προκειμένου να γνωρίσει, να αγαπήσει τον εαυτό του
(και τους άλλους ως εκ τούτου);
Μην απαντήσεις. Όχι τώρα. Όχι αμέσως.
Τα ερωτήματα είναι ρητορικά και τίθεται φωναχτά κυρίως «Προς Εαυτόν» για
να θυμηθούμε τον Μάρκο Αυρήλιο, που ήταν μαθητής (όπως και ο Αδριανός)
τού σοφού ευεργέτη Ηρώδου τού Αττικού.
Καλήν ανάγνωσιν, συνοδοιπόροι…
Στο «Βιβλίο τής Ζωής» είμαστε όλοι μας μετεξεταστέοι.
Αστείο;
Ο Κωνσταντίνος Μπούρας γεννήθηκε το 1962 στην Καλαμάτα κι από το 1977 ζει στην Αθήνα. Συγγραφέας 45 εκδοθέντων βιβλίων, κριτικός θεάτρου και βιβλιοκριτικός. Αριστούχος διδάκτωρ τού Τμήματος Μετάφρασης και Διερμηνείας τού Ιονίου Πανεπιστημίου (2019). Είναι διπλωματούχος μηχανολόγος μηχανικός τού Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1985), αριστούχος τού Τμήματος Θεατρικών Σπουδών τού Πανεπιστημίου Αθηνών (1994) και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος θεατρολογίας τού γαλλικού Πανεπιστημίου Paris III – La nouvelle Sorbonne (D.E.A. Etudes Théâtrales). Μεταδιδακτορικός ερευνητής στο ΕΚΠΑ και στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Δίδαξε το 2020 και το 2021 θεατρική κριτική στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάσκει πολιτιστική διαχείριση, καθώς και διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Εμπνεύστηκε, συντόνισε και καθιέρωσε το ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ που συνεχίζει αδιάλειπτα τις εργασίες του από το 2022. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και σε πάμπολλα λογοτεχνικά περιοδικά. Θεατρικά του έργα με αρχαιοελληνικά θέματα και για την Κρίση έχουν παρασταθεί σε θέατρα τής Ελλάδας και του εξωτερικού.
Διεύθυνση κατοικίας: οδός Κ. Σμολένσκη 22, 114 72 ΑΘΗΝΑ.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6942616402, 6947694646 (ώρες γραφείου).
E-mail: kbouras8@gmail.com
Web-site: https://konstantinosbouras.gr
