Η Κυριακή Κωνσταντίνου, ή Κική όπως την αποκαλούν οι φίλοι, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Στροφυλιά, ένα μικρό, όμορφο χωριό της Βόρειας Εύβοιας. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Χαλκίδας μα λίγα χρόνια αργότερα ανακάλυψε πως αυτό που τη γεμίζει ουσιαστικά είναι η συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων και παραμυθιών. Αυτά τα κείμενα – με πολλή αγάπη και αστείρευτο μεράκι – κατάφερε να τα κάνει έργα. Από το 2010 διατηρεί το δικό της «χώρο» στο διαδίκτυο και μπορεί κανείς να τη συναντήσει στο www.ekfrastite.blogspot.com. (Εκφράσου)
Όνειρο ζωής για εκείνη ήταν να καταφέρει να εκδώσει το πρώτο της βιβλίο. Αυτό το όνειρο πραγματοποιήθηκε το Φεβρουάριο του 2015 με την κυκλοφορία της πρώτης της ποιητικής συλλογής σε ελεύθερο στίχο «Τα Λάφυρα της Ψυχής μου» και συνεχίστηκε τον Μάιο του 2016 με την κυκλοφορία της δεύτερής της ποιητικής συλλογής σε ελεύθερο στίχο «Οι Φεγγίτες της Ζωής μου» υπό την καθοδήγηση του mystory.gr. Το Νοέμβριο του 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος της Τριλογίας Αγάπης με τίτλο «Η Αγάπη Δηλώνει Παρ(ώ)ν» από τις εκδόσεις Λεξίτυπον και το Νοέμβριο του 2018, κυκλοφόρησε το – δεύτερο μέρος της τριλογίας αυτής – «Η Αγάπη Δηλώνει Απ(ώ)ν» επίσης από τις εκδόσεις Λεξίτυπον. Το πέμπτο κατά σειρά λογοτεχνικό της έργο και κλείσιμο της «Τριλογίας Αγάπης» που οραματίστηκε, ήρθε την Άνοιξη του 2021 από τις εκδόσεις Ανατολικός με τίτλο «Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω». «Η Σονάτα του Θήτα», είναι κατά σειρά η έκτη προσωπική της έκδοση που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανατολικός.
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με κάποιο σημείο στίξης, αυτό θα ήταν;
Το κόμμα, για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι το ότι χρησιμοποιείται στο ασύνδετο σχήμα για να διαχωρίσει ή να ενώσει έννοιες, κάτι που εκφράζει αρκετά από τα βασικά χαρακτηριστικά μου.
Συγγραφέας και λευκή σελίδα. Συγκρουσιακή, δημιουργική σχέση ή τι άλλο;
Στη δική μου περίπτωση, δημιουργική σχέση και σχέση που ζητά θαλπωρή. Εδώ, υπάρχει κάποιες φορές και το στοιχείο της σύγκρουσης αλλά όλα, στην εξιλέωση οδηγούν.
Συνταξιδιώτες στη συγγραφική διαδρομή σας, είναι… ;
Άνθρωποι, συναισθήματα, όνειρα. Ο φόβος και η ελπίδα. Υπάρχει μέσα μου, κάτι βαθύ που με ωθεί στην αναζήτηση αυτής της διαδρομής και μέχρι στιγμής, το υπηρετώ χωρίς να ρωτάω.
Ποιοι λόγοι – δρόμοι σας οδήγησαν στο νεογέννητο έργο σας;
Αυτό θα έλεγα πως το απάντησα μέσα από την πιο πάνω τοποθέτησή μου. Είναι η αναφορά σε αυτό το «βαθύ» που κατοικεί μέσα μου και το υπηρετώ χωρίς να ρωτάω. Πιστεύω πως στο βιβλίο «Η Σονάτα του Θήτα» ο δρόμος αυτός, ήταν η ανάγκη, να γίνει έργο «Η Γυναίκα με τα Μαύρα» και ο θόρυβος του θανάτου, που ακούει μανιωδώς στο κεφάλι της και τη βασανίζει.
Δώστε μας τα σημεία των οριζόντων του
Είναι ένα σκοτεινό βιβλίο ως προς την εσωστρέφεια που τρέφει και αναπτύσσει. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αποτελείται από τρεις ενότητες.
Στην πρώτη ενότητα, συναντά κανείς, ένα ποιητικό ημερολόγιο μονολόγων.
Εδώ οι μονόλογοι δεν έχουν τίτλο, φέρουν μιας μορφής αρίθμηση: 1 η μέρα, 2 η μέρα, 3 η μέρα και ούτω κάθε εξής. Δεν έχει σημασία ο τόπος, ο χρόνος, ο ήρωας. Δεν υπάρχουν ήρωες, υπάρχουν μόνο γεγονότα. Πολλές φορές δεν μιλάει πρόσωπο, μιλάει ένα αντικείμενο, ένα συναίσθημα, ένα φυτό, μιλάει η ενέργεια και η αύρα. Μιλάνε οι μέρες, που γεννιούνται από την ψυχή και χάνονται…
Στη δεύτερη ενότητα, μπορεί ο αναγνώστης να έρθει σε επαφή με μικρά έως πολύ μικρά σε έκταση ποιήματα, όπου στόχος τους είναι να μιλήσουν στη ψυχή των ανθρώπων με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Έναν τρόπο σχεδόν ευλαβικό. Τα χαρακτήρισα «θραύσματα ποιημάτων», γιατί ενώ κομματιάζουν τη ψυχή, παράλληλα την αγκαλιάζουν, την ημερεύουν, τη γιατρεύουν…
Στην τρίτη και τελευταία ενότητα, συναντάμε τον θεατρικό μονόλογο «Η Σονάτα του Θήτα», από τον οποίο και πήρε τον τίτλο του το εν λόγω βιβλίο, όπου η πρωταγωνίστρια – εκτεθειμένη στους θορύβους και αναζητώντας παράλληλα το φεγγάρι της – αρνείται να παραδοθεί στον θάνατο, στους φόβους, στα μύχια όνειρά της.
Συναντάμε μία μοναχική ηρωίδα, μία δραματική θα έλεγα περσόνα, όπου τον τελευταίο καιρό, πάνω από το κεφάλι της, στο δώμα όπως xαρακτηριστικά αναφέρει, έχει εγκατασταθεί ο θόρυβος και όλη αυτή του η ταλαιπωρία. Γνωρίζει και έχει αποδεχτεί πλήρως την ύπαρξη του θορύβου και κατά συνέπεια του θανάτου, όμως αρνείται πεισματικά να του παραδοθεί, επειδή εκείνο το βράδυ δεν υπάρχει φεγγάρι. Και κάπως έτσι ξεκινά μια διαμάχη, ένα παιχνίδισμα, ένα κυνηγητό για να ’ρθει, αν θα ’ρθει, η συμφιλίωση.
«Η Σονάτα του Θήτα», λοιπόν, είναι ένα βιβλίο με προσωπικότητα όπου μέσω της ελευθερίας του πνεύματός του, με την ανθρώπινη ευαισθησία του και την ευρύτητα των συλλήψεών του πλάθει τη δική του ιστορία.
Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι…;
Δεν ξέρω αν μπορώ να πω κάτι για το βιβλίο σαν αναγνώστης αφού είμαι η δημιουργός του και είναι τόσο έντονο το γεγονός του να στύβεις τη ψυχή σου και να τη κάνεις λέξεις (κάποιες φορές μάλιστα σε αδειάζει αυτό και σε αφήνει κενό), μπορώ όμως να σας πω με βεβαιότητα και ειλικρίνεια, πως το ξεχωρίζω και το αγαπώ με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Έναν τρόπο που μοιάζει να τείνει προς την ελευθερία. Έναν τρόπο, λυτρωτικό.
Αν διατυπώνατε μια μοναδική ερώτηση σε συγγραφέα της επιλογής σας αυτή θα ήταν…;
«Τι βιβλίο/τι ιστορία δεν θα επιχειρούσες να γράψεις και γιατί».
Και αν δίνατε έναν τίτλο ως δείκτη του παρόντος κόσμου;
Α συνάφεια.
Περισσότερα για τη συγγραφέα:
Ποιητικά έργα της, πρωταγωνίστησαν σε ένα μουσικό – θεατρικό – ποιητικό δρώμενο με τίτλο «Λάφυρα Εν Χορώ» από την σχολή χορού Χαλκίδας «4Dance Academy».
Κείμενά της, πρωταγωνίστησαν επίσης, στην ετήσια μουσικοχορευτική παράσταση της ιδίας σχολής με τίτλο «Είναι στιγμές» που πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Ορέστης Μακρής της Χαλκίδας. Ένα θεατρικό δρώμενο γυναικείων μονολόγων με βάση τα ποιητικά της έργα και με τον τίτλο «Αύρα Γυναικών» παρουσιάστηκε στο «Εσωθέατρο» στο Θησείο σε ερμηνεία/ σκηνοθεσία της ηθοποιού Τζένης Σακοράφα. Έχοντας ενεργό ρόλο (απένειμε το κάλεσμα), συμμετείχε στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης «Η ποίηση ταξιδεύει εις Εύριπον» όπου πραγματοποιήθηκε στην Χαλκίδα και συμμετείχαν 37 ποιητές από 25 γωνιές της Ελλάδας και την Κύπρο. Είναι μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Χαλκίδας «Οι Φίλοι του Γιάννη Σκαρίμπα» και επιδιώκει να γίνει παράδειγμα για όλους όσους θέλουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, μα ο φόβος τους κρατάει πίσω. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τολμήσεις, να μη φοβηθείς, να βάλεις την αγάπη σου μέσα σε ότι κάνεις και να γίνεις ο ίδιος το όνειρο, η ελπίδα. Διότι, ότι αγαπάς, δεν μπορεί παρά να γίνει το ίδιο η ελπίδα.
