Σταύρος Σταυράκης: Ανέκδοτο ποίημα από την επερχόμενη ποιητική συλλογή “Περαστικοί των Δέντρων”
Άτιτλο
Αποφάσισα ότι ήμουν άνθρωπος
Και εδώ και στο εξής θα πεινούσα θα διψούσα θα νύσταζα
Και θα ξεκούραζα τις φτέρνες μου στα παγκάκια των πάρκων.
Θα έπαιρνα λεωφορεία για λίγες στάσεις και θα περπατούσα σε άγνωστες γειτονιές χαμογελώντας
λέγοντας καλημέρα σε ό,τι πιο άγνωστο συναντούσα. Ίσως έναν Άγιο ή έναν παπά περιέργου δόγματος
να κρατά ένα παιδάκι από το χέρι. Μία πάπια έναν σκύλο που θα μιλούσε
Περίεργο.
Τέτοιες ήταν οι αποφάσεις μου.
Θα κρατούσα ένα κουτάλι για λίγο φαγητό ένα μαντήλι για στυλ και ένα ποτάμι να πλένομαι και να
αναπαύομαι στο βυθό του.
Αποφασίσω μάλιστα να τα κάνω όλα αυτά και μετά θάνατο αντιδικώντας με την απόλυτη απουσία μου
Ερωτοτροπώντας με αχαλίνωτα ενοχλητικά σωματίδια των καιρών και των αιώνων
Αφήνοντας το σκοτάδι του απέραντου ταξιδιού μου σε κείνη την ρωγμή που υποσχέθηκα, να σου
χαϊδεύει απαλά εσένα Ω εσένα το στήθος μεσημέρια που εγώ όλο και πιο μακριά απορημένος αΰλης
ανάστροφης τροχιάς ψίθυρος
Ω ψίθυρος ο καημένος μουσκεμένος από την βροχή μιας Δευτέρας.
Πατέρα συγχώρα με, μα δε σε βρίσκω.
Ο Σταύρος Σταυράκης, με καταγωγή από τη Σαμοθράκη, γεννήθηκε στη Γερμανία το 1968. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης και είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε, μεταξύ άλλων, με τη διοργάνωση συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων και εικαστικών συμποσίων. Πραγματοποίησε εκθέσεις φωτογραφίας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, και παράλληλα γράφει ποίηση και μουσική. Η μουσική του έχει κυκλοφορήσει σε μικρές εταιρείες του εξωτερικού. Σήμερα είναι καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης στην Καβάλα. Η ποιητική συλλογή του “Αχλύς“, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Πηγή φωτογραφίας: Σταύρος Σταυράκης
