Τα δόντια μου, ένας γρίφος από τον ΣημειΩματογράφο των λέξεων

Τα δόντια μου, ένας γρίφος από τον ΣημειΩματογράφο των λέξεων

Τα δόντια μου,

αυτή η δυνατή στρατιά μου

μετά το πέρας των πρώιμων μαχών

και την αποδοχή της τελεσίδικης απόφασης για παύση του πολέμου

λόγω ωριμότητας των καρπών,

παραμείνανε καλά φυλαγμένα στο βάθος των ούλων μου

κάτω από τις δυνατά αρματωμένες κόκκινες σάρκες τους

απλώνοντας στέρεες ρίζες στη ζεστή αγκαλιά του φατνιακού οστού μου.

[….]

Έζησα λοιπόν τον λήθαργό μου

εν πανσοφία και αδιαλλαξία

ωσότου άρχισαν ξανά οι πόλεμοι να πολιορκούν

τις κορυφογραμμές του εγκεφάλου μου

ωσότου νέα άρματα μάχης άνοιξαν δρόμους και θύλακες

στη στοματική μου κοιλότητα

μολύνοντας με μυριάδες μικρόβια

τους αυτομολήσαντες

στα μαύρα σκοτάδια οστικούς ιστούς μου.

[,,,]

Τριγμοί και πόνοι

φάρμακα και φαρμάκια

σαπίζουν ολοένα και πιο πολύ

τον μαλακό πολτό τους.

Πεθαίνουν

κι ακόμα δεν αποφασίζω

να εξοντώσω τα μυριάδες μικρόβια

για να σώσω το στέμμα τους,

ή να ξεριζώσω από τον λαιμό

κοπτήρες, γομφίους και κυνόδοντες

και να απομείνω με ένα στόμα αδειανό

άοπλος στρατιώτης και άσκοπος φρουρός

έωλου στρατοπέδου

εν καιρώ ειρήνης.