Νοτιάς, στο ΣημειΩματάριο της Μαρίας Σωτηροπούλου

Νοτιάς.

Ώρες ώρες τα βράχια φεύγουν προς τη θάλασσα.

Στην πιο πνιγμένη εκδοχή τους.

κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του νοτιά.

Σχεδόν

Ζεις.

Ένας ταχυδρόμος.

Ανακατεμένες φράσεις.

Φωτισμένα παράθυρα.

Σε πατάνε φθινοπωρινά φύλλα στο πέρασμα τους.

Στιγμή συμπαρασύροντας την παρακμή της

Μία φωτογραφία, έχει παρά πέσει ανάμεσα
σ’ εσένα και τις ζωές των άλλων.

Πέτρα.
Ψαλίδι.
Μολύβι.

Χαρτί.

Ένα ψαλίδι.

Απόκομμα μίας μέρας.

Που ξεχάστηκε σε κάποια τσέπη.

Ξεχάστηκες σε κάποια τσέπη.

Δυσανάλογα υπαρκτός.
Άπειρα ελάχιστος.

Μεταφέρεις το χέρι σου πάνω στη σκόνη.

Δια της αφής.

Σημείωση.
Σημείωμα.
Συντομογραφία.

Σιωπή.

Μεταφέρεις τη σκόνη προς το χέρι σου.

Και κάνεις ό,τι κλαίς.

Υπολογισμένα.

Δια της αφαίρεσης.

Έχετε ένα υπόστεγο, έναν αναπτήρα, μία ομπρέλα, μία στιγμή, ένα βλέμμα, μία λέξη για μένα;

Έχετε;

Σχεδόν ανθρώπινος .

Δια της διαίρεσης.

Νοτιάς