Ο Γιάννης Μπερούκας γεννήθηκε στο Αίγιο τον Νοέμβριο του 1952 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικά στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Είναι παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών. Οι Ακροβάτες της επόμενης μέρας είναι η έκτη ποιητική συλλογή του και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Άλλα έργα του είναι: «Μοίρα γραμμένη», εκδόσεις Ιωλκός 2015, μυθιστόρημα, «Βένετο», εκδόσεις Όστρια 2016, ποιήματα, «Aksana», εκδόσεις Όστρια 2017, μυθιστόρημα, «Νύχτας απόσπασμα», εκδόσεις οδός Πανός 2017, ποιήματα,«Το μωβ των βράχων», εκδόσεις οδός Πανός 2018, ποιήματα, «Διάφανη παραίσθηση», εκδόσεις οδός Πανός 2019, ποιήματα, «Δες τον θάνατο όπως τη γέννηση» Άνεμος εκδοτική 2020, νουβέλα.
Υπάρχουν ορισμένες γραμμές
Ακροβάτες της επόμενης μέρας
που, αν από απελπισία τις περάσεις,
μπορεί να γίνεις κι εσύ
ένα περιφερόμενο παραμύθι.
Υπάρχουν όμως κι αληθινά παραμύθια
σιωπηλοί μάρτυρες ναυαγίων
που νυχτερινές αστραπές τα φωτίζουν
και με όμορφες λέξεις ντυμένα
βγαίνουν τις νύχτες και ψάχνουν.
Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν;
Δεν ξέρω, σίγουρα όμως όχι η τελεία.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…
Οι Έλληνες θεοποίησαν την έννοια του λόγου με την Πειθώ, θα έλεγα πως ο λόγος αποτελεί ενεργειακή δύναμη.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο;
Όλα μου είναι αγαπημένα, και τα τρία μυθιστορήματα και οι έξι ποιητικές συλλογές που για μένα, έχουν πρωτεύοντα ρόλο.
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο;
Δεν θα έλεγα πως υπάρχει κάτι, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή;
Όχι δεν το νομίζω, η συγγραφή είναι κάτι άλλο.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία;
Πιστεύω πως σ’ ένα μεγάλο βαθμό, ναι, σε βοηθάει πολύ να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, γιατί συνομιλείς τακτικά μαζί του. Σίγουρα σε βοηθάει αλλά πιο πολύ σε βοηθάει το διάβασμα, από εκεί ξεκινάς πρώτα.
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων;
Ο καλός συγγραφέας, κυρίως λειτουργεί ενδοσκοπικά γιατί από εκεί πηγάζουν όλα, και αν αυτά που γράφει σ’ αγγίζουν, σε κάνουν να σκεφτείς και δεν σε αποκοιμίζουν, τότε ναι, οι λέξεις θεραπεύουν, γιατί λένε τα πάντα ή τουλάχιστον, έστω και λίγο, βοηθάνε έως ένα σημείο, αν και αυτό εξαρτάται και από τον αποδέκτη.
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι;
Το συγγραφικό ταξίδι πάντα είναι μοναχικό, στο τρένο ταξιδεύεις πάντα μόνος σου, και δεν σταματά ποτέ.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα;
Πάνε πολλά χρόνια από τότε, (φοιτητικά χρόνια) αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό, δεν μου άρεσε.
Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν;
Πολύ καλύτερη από αυτή που περίμενα, υπάρχει επικοινωνία και ειλικρίνεια που μ’ αρέσει.
Και η θέση του συγγραφέα;
Προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου, χωρίς υπερβολές και φιοριτούρες.
Πρόσφατο έργο σας;
Ακροβάτες της επόμενης μέρας, η έκτη ποιητική μου συλλογή, από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Το κέντρο βάρος του;
Έχει μέσα πολλά θέματα, ζωή, θάνατος, έρωτας.
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο;
Όλες οι ηλικίες που σκέφτονται και δεν τηλε-μεταφέρονται.
Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι’ αυτό ότι…
Δεν πρόκειται να απογοητεύσει κανέναν, γιατί είναι αληθινό.
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη;
Εγώ σαν αναγνώστης, πρώτα βλέπω τον ήρωα και μετά τον συγγραφέα, αν και πολλές φορές, οι δυο αυτές φιγούρες ταυτίζονται. Ο συγγραφέας σε κάποιο άλλο έργο του μπορεί και να μην σου αρέσει.
Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις;
Η μια συμπληρώνει την άλλη, χωρίς μυθοπλασία τίποτα δεν υπάρχει, γιατί απλά εκεί δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ’ επέκταση της γλώσσας σ’ έναν κόσμο εικονοποίησης;
Σε μια ολιστική προσέγγιση της λογοτεχνίας, η συγγραφή είναι µία διαδικασία δημιουργίας νοήματος που αναπαριστά τον κόσμο, όπως είναι και όπως θα ήθελε να είναι, άρα δημιουργεί συναισθήματα και κατ’ επέκταση εικόνες. Η απογύμνωση λοιπόν των λέξεων, που γίνεται εικόνα (και όχι μόνο), παίζει πρωτεύοντα ρόλο.
Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή;
Ναι, πολλά, θα έλεγα. Διαβάστε το μυθιστόρημά μου -Δες τον θάνατο όπως τη γέννηση- και θα καταλάβετε, ο καθένας δίνει την ερμηνεία που θέλει.
Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…:
Είναι εξω-κοσμικός, με πολύ φαντασία και εικόνες που δεν υπάρχουν, χωρίς αυτές δεν υπάρχει συγγραφή.
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας.1 Πού κατοικεί το όραμά σας;
Το όραμά μου είναι εδώ, αυτός ο όμορφος κόσμος που μπορούμε να τον κάνουμε καλύτερο, στο χέρι μας είναι, εδώ είναι το σπίτι μας.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;
Παιδεία και μόνο παιδεία, όλα τ’ άλλα έρχονται μόνα τους
Η δύναμη του βιβλίου συνίσταται;
Είναι μια εμπειρία και μια καλή παρέα, διαμορφώνει την προσωπικότητά σου, και καλό να μην είναι το βιβλίο, πάλι έχει να σου δώσει κάτι.
Αντί βιβλίου τι;
Δεν υπάρχει κάτι άλλο , ένα βιβλίο είναι η ζωή , ο έρωτας, όλα μαζί, απλά άνοιξέ το και διάβασε, δεν θα χάσεις.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος;
Σημάδια ματωμένης γης, μετράνε οι μέρες
(από την τελευταία συλλογή)
και πουθενά ένα παραμύθι για να χωρέσουν μέσα τα είδωλά
σου.
Κι ένας αγαπημένος;
Όλες του κόσμου οι Κυριακές λάμπουν στο πρόσωπό σου
τι χρώματα τι μουσικές μες στο χαμόγελό σου.
Ταυτότητα του βιβλίου:
Συγγραφέας: Γιάννης Μπερούκας – Εξώφυλλο: Χουάν Μιρό, Το οργωμένο χωράφι, 1924 – Χρονολογία: Ιανουάριος 2023 -Είδος:
Ελληνική ποίηση – ISBN: 978-618-5733-18-6 – Σελίδες: 68
1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα
