Η Πελαγία Μπότση είναι ηθοποιός και συγγραφέας, μέλος του IBBY (International Board on Books for Young People). Από το 2012 διδάσκει θεατρικό παιχνίδι σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Στις εκδόσεις Βακχικόν έχει γράψει τα βιβλία: Νηρίς-Νηρίς, Η γοργόνα με τη χρυσή καρδιά (2014), Φέρνουμε την Άνοιξη (2016), Εδώ κι Εκεί (2021). Το 2020 τιμήθηκε με το Γ’ Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της ΕΠΟΚ για το Εδώ κι Εκεί. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν το νέο της βιβλίο με τίτλο “ΚΟΡΥΦΗ” σε εικονογράφηση του Γεράσιμου Γαλιατσάτου.
Ποιος ξέρει την πιο ψηλή βουνοκορφή του κόσμου;Μέσα από μια σειρά δοκιμασιών, εκπληρώνεται η βαθύτερη επιθυμία της Κορυφής, να μην είναι μόνη, με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Ένας τρυφερός, ποιητικός μύθος για την αξία της επικοινωνίας και την υπομονή ακόμα κι όταν όλα φαίνεται να έχουν χαθεί.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Κορυφή, Εκδόσεις Βακχικόν
Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν; Θαυμαστικό που καμιά φορά πέφτει και γίνεται τελεία και παύλα.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται… Στην αποκάλυψη του ορίου της σκέψης του κάθε ανθρώπου.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο; Οι μεγάλοι κλασικοί έχουν αφήσει συγκλονιστικά έργα πίσω τους. Ο Τζόις με το Ulysses αλλά και με άλλα του κείμενα είναι το νέο μου πάθος.
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο; Βιώνω με μεγάλη ένταση και σε βάθος τα συναισθήματα.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή; Πιθανότατα να έπαιξε το ρόλο του. Αν σκεφτεί κανείς ότι το ίδιο συμβαίνει και με τα ζητήματα των άλλων, όχι μόνο τα δικά μου.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία; Αναμφίβολα, η αφήγηση είναι από μόνη της ένας τρόπος ανάλυσης. Πόσο μάλλον η γραπτή αφήγηση.
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων; Ναι, αλλά με την ομηρική του έννοια, δηλαδή “υπηρέτης” των λέξεων.
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι; Είναι μοναχικός δρόμος.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα; Συνήθως τα πρώτα πράγματα που γράφω είναι αμήχανα. Επιστρέφω και τα σβήνω.
Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν; Γίνεται και ο ίδιος «λευκή σελίδα» εισερχόμενος στον νέο κόσμο της ιστόρησης.
Και η θέση του συγγραφέα; Ο συγγραφέας δεν υπάρχει πια. Μόνο ο αφηγητής, τριτοπρόσωπος, παντογνώστης, αναξιόπιστος, πρωτοπρόσωπος, ό,τι κι αν είναι, είναι ένας άλλος.
Πρόσφατο έργο σας; Η «Κορυφή». Ένα παραμύθι που μιλάει για την ανάγκη για συντροφιά.
Το κέντρο βάρος του; Η μοναξιά.
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο; Είναι στοιχεία της φύσης που υπήρχαν, υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν. Σαν τις ανθρώπινες συναισθηματικές ανάγκες, που μένουν ανεπηρέαστες από την επιτυχία, τον πλούτο, τη δόξα που μπορεί κανείς να έχει. Η ρίζα της συναισθηματικής ανάγκης παραμένει ίδια για όλους.
Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι… Η εικονογράφηση είναι πρωτότυπη και απαντά στα νοήματα του κειμένου.
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη; Ο αναγνώστης πρέπει να ταυτιστεί με κάποιον ήρωα. Πολλές φορές εμφανίζει στη συνέχεια την περιέργεια να δει ποιος κρύβεται πίσω από αυτό το πλάσμα. Για εμένα ο συγγραφέας κατέχει σπουδαιότερη θέση μέσα μου, γιατί είναι πρόσωπο υπαρκτό.
Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις; Αλληλοτροφοδοτούνται.
Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης; Η λογοτεχνία έχουμε δει πως επηρεάζεται, ως ζωντανός οργανισμός που είναι, από τις αλλαγές. Κάποτε οι περιγραφές είχαν άλλη λειτουργία, γιατί δεν ήταν διαδεδομένη η φωτογραφία, δεν υπήρχε τηλεόραση, πόσο μάλλον η τόσο συχνή χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Από τον ηδυσμένο λόγο της αρχαιότητας, τότε που ο λόγος ήταν ακόμα κάτι καινούριο και ως κάτι καινούριο θέλαμε να το επιδεικνύουμε, περάσαμε στο ψυχολογικό κείμενο, στη λεπτομέρεια. Σήμερα ίσως εξυπηρετεί πολλές φορές ο πιο αφαιρετικός λόγος.
Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή; Το μυθιστόρημα είναι κάτι που δεν έχω προσπαθήσει μέχρι τώρα.
Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…: Στην οξυμένη παρατηρητικότητα.
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας.1 Πού κατοικεί το όραμά σας; Σε έναν κόσμο σαν ζεστή, απαλή κοιλίτσα μωρού.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό; Με χαρά.
Η δύναμη του βιβλίου συνίσταται; Στη διάχυση των ιδεών.
Αντί βιβλίου τι; Βόλτα.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος;
Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι
Τ.Σ. Έλιοτ, Οι Κούφιοι άνθρωποι, μτφρ., Γ. Σεφέρης
Είμαστε οι παραγεμισμένοι άνθρωποι
Που σκύβουμε μαζί
Καύκαλα μ’άχερα γεμάτα. Αλίμονο!
Κ. Καρυωτάκης, “Ευγένεια”
Κι ένας αγαπημένος;
Κάνε τον πόνο σου άρπα. Και γίνε σαν αηδόνι, και γίνε σα λουλούδι. .
Ταυτότητα βιβλίου:
Τίτλος: ΚΟΡΥΦΗ
Συγγραφέας: Πελαγία Μπότση
Εικονογράφηση: Γεράσιμος Γαλιατσάτος
Χρονολογία: Φεβρουάριος 2023
Είδος: Παιδική Λογοτεχνία
ISBN: 978-618-5733-34-6
Σελίδες: 60
ΤΙΜΗ: 12.72 € 11.44 €
Πηγή φωτογραφιών – βιογραφικού: Εκδόσεις Βακχικόν
1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα
