Η Σεμέλη Ελένη Καμτσίκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2002. Έχει φοιτήσει στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Νέο Ελληνικό Θέατρο Γ. Αρμένη και στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Πειραϊκού Συνδέσμου. Έχει παρακολουθήσει, επίσης, μαθήματα θεάτρου στην Ιταλία. Επιπροσθέτως, υπήρξε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Ελλάδος. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Δεν είναι ποίηση, παρά μόνο εγώ (εκδ. Υδρόγειος, 2020).
Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν; Άνω τελεία.
Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…; Δε βασίζεται πουθενά, γι’αυτό έχει δύναμη.
Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο; Το crave και η Ψύχωση 4.48 της Sarah Kane , Το τέλος του έρωτα του Pascal Rambert, Ο άσχημος του Marius Von Mayenburk, Το shopping and fucking του Mark Ravenhill.
Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο; Αν μιλάμε για θετικό και αρνητικό και πρέπει να πω δύο διαφορετικά, θα πω: Ισορροπία.
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή; Όχι, το αντίθετο οδήγησε στη συγγραφή, είμαι ανισόρροπη.
Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία; Αν γράφεις και συγχρόνως κάνεις και ψυχοθεραπεία, ναι.
Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων; Στην δική μου περίπτωση, θα έλεγα, περισσότερο δολοφόνος. Έχετε δει ποτέ λέξεις να θεραπεύονται από δολοφονία;
Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι; Περισσότερο οι περαστικοί στο δρόμο παρά ο κοινωνικός μου περίγυρος. Ή μάλλον, ο παλιός μου κοινωνικός περίγυρος που πια είναι περαστικοί στο δρόμο.
Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα; Κάπου στα 6 μου. Σε λευκή μπλούζα έγραψα πρώτη φορά. Σε λευκή σελίδα, δε θυμάμαι.
Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν; Ο μόνος αναγνώστης ήταν η μητέρα μου που ούρλιαζε για τη γραμμένη μπλούζα.
Και η θέση του συγγραφέα; Η θέση του συγγραφέα μετά από αυτό, ήταν στην γωνία του δωματίου με το ένα πόδι σηκωμένο σαν πελεκάνος. Όχι ότι ήταν τιμωρία, είχα συνηθίσει να κάνω περφόρμανς από μικρή.
Πρόσφατο έργο σας; «Μονοκοντυλιά προς την Οδό».
Το κέντρο βάρος του; Η ερωτική πλευρά της αυτοκαταστροφικής Πολιτικής.
Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο; Οι ήρωες ανύπαρκτοι που προσπαθούν να υπάρξουν, ο χώρος προϋπήρχε πριν οι ήρωες προσπαθήσουν και ο χρόνος δεν υπάρχει ούτως ή άλλως.
Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι… Είναι ό,τι πιο χαρούμενο έχω διαβάσει.
Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη; Ο συγγραφέας συνήθως είναι υποσυνείδητα ο ήρωας, οπότε ό,τι και να απαντήσω θα είναι σχεδόν ίδιο.
Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις; Είναι τόσο διαφορετικά ίδιες.
Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης; Μία βιντεοκάμερα που έχει πάρει Lsd και τραβάει πλάνα από το πραγματικό Λούνα Παρκ.
Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή; Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή δεν ξέρω, ανεξερεύνητα τοπία στην Αλάσκα ξέρω και θέλω να πάω πολύ.
Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…: Συνίσταται στην πραγματικότητα κάθε υποκειμενικού εγκεφάλου.
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας.1 Πού κατοικεί το όραμά σας; Στο διάστημα , απλά please, να έχει και διακόπτη για φως, γιατί δεν έχω συνηθίσει Νορβηγία.
Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό; Προικοδότηση ζωντανών γλειφιτζουριών.
Η δύναμη του βιβλίου συνίσταται; Κι αυτή στο διάστημα.
Αντί βιβλίου τι; Παπύρου.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος; «Σε ένα κλειστό λιβάδι μου είπαν ότι εξαρτιέμαι από ανθρώπους. Έσφαξα όλους τους ανθρώπους για να ξεκινήσω απεξάρτηση».
Κι ένας αγαπημένος; Δεν έχω αγαπημένους, είμαι ανίκανη να έχω. Αλλά θα μοιραστώ ένα στίχο μου που εκτιμώ. «Παύση. Το μυαλό μου με γαμάει, σπέρνει τη θλίψη μου κι έχω μείνει έγκυος και θα γεννήσω την κατάθλιψη.»
Διαβάστε ένα απόσπασμα του βιβλίου “Μονοκοντυλιά προς την οδό” εδώ
H Σεμέλη Ελένη Καμτσίκη στο fb
1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα
