Αλέξανδρος Βαλκανάς
Φωτογραφία του Αλέξανδρου Βαλκανά: Κατερίνα Παπαδημητρίου

Ο Αλέξανδρος Βαλκανάς γεννήθηκε στη Μελβούρνη και μεγάλωσε στη Γλυφάδα. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Διηγήματα και πεζοποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά. Έχει λάβει διακρίσεις για το συγγραφικό του έργο, ενώ κείμενά του έχουν παρουσιαστεί σε θέατρα και μουσικές σκηνές της Αθήνας. Το 2018 το θεατρικό του Το Κουτί τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος. Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί και δισκογραφηθεί. Ζει στην Αθήνα.

Με το βιβλίο ” Η μαντική μηχανή και άλλες καθημερινές συγκινήσεις” πραγματοποιεί μια εντυπωσιακή είσοδο στον χώρο της πεζογραφίας. Πρόκειται για μια σειρά μικρών ιστοριών όπου τα αντικείμενα πρωταγωνιστούν ως οντότητες με τη δική τους ταυτότητα και δράση δίνοντας στην πραγματικότητα μια άλλη διάσταση.

Όμως κάτι έπρεπε να σκεφτεί να πάρει μαζί του. Γιατί δεν μπορούσε να πάει με άδεια χέρια. Τα λουλούδια σ’ ένα Νεκροταφείο Λέξεων θα ήταν άσχετα με το θέμα, περιττά. Σκέφτηκε αρκετά. Και τελικά το βρήκε. Θα τους πήγαινε δυο τρεις λέξεις καινούριες. Ολοκαίνουριες, ει δυνατόν της ημέρας. Για τις κείμενες ψυχές των πρόωρα χαμένων λέξεων θα ήταν μια παρηγοριά.

Μηχανές που μαντεύουν το μέλλον, λέξεις που αναζητούν έναν τόπο να αναπαυτούν, σπίτια με τα μάτια ερμητικά κλειστά, καπέλα που ταξιδεύουν και άλλες καθημερινές συγκινήσεις συνθέτουν ένα σύμπαν από σαράντα μία μικρές ιστορίες, όπου το παράδοξο συστήνεται ως πραγματικό. Και όπως στην περιπέτεια της ζωής αέναα το ευτράπελο συνυφαίνεται με το δραματικό, η απάντηση στο παράλογο τείνει στη σιωπή. Τότε, αναλαμβάνουν τα αντικείμενα να διηγηθούν τις ιστορίες που οι άνθρωποι αδυνατούν να πουν.

Επιμέλεια συνέντευξης για το ΣημειΩματάριο: Άννα Ρω

Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης θα ήταν; Θαυμαστικό ! για τη βουτιά και την ανύψωση.

Η ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου βασίζεται…Στη λεκτική απόσταξη.

Τα πιο δυνατά έργα στο αναγνωστικό σας καταθετήριο; Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι, Το Κουτσό του Κορτάσαρ.

Ένα προσωπικό θετικό – αρνητικό σημείο ορόσημο: Η μετοίκηση από την Αυστραλία στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Για το αν…
Μπορεί αυτό να σας οδήγησε στη συγγραφή; Ενδεχομένως. Η «πατρίδα» της ψυχής αποτελεί θέμα φανερό ή λαθραίο σε πολλές από τις ιστορίες μου.

Ο δρόμος της συγγραφής χαρτογραφεί τον δρόμο προς την αυτογνωσία; Μόνο αν καταφέρεις μέσα από τις τόσες μεταμφιέσεις και τα προσωπεία να βρεις το πρόσωπό σου.

Είναι ο συγγραφέας θεράπων των λέξεων; Μάλλον θηριοδαμαστής.

Οι συνταξιδιώτες στο συγγραφικό σας ταξίδι; Η άμμος της θάλασσας.

Η πρώτη φορά απέναντι στη λευκή σελίδα; Αόρατη, όταν βρεθείς σε οίστρο. Τοίχος αδιαπέραστο όταν η Μούσα σε εγκαταλείπει.

Η θέση τού αναγνώστη σε αυτήν; Ευτυχώς, απουσιάζει.

Και η θέση του συγγραφέα; Καπετάνιος σε αχαρτογράφητα νερά. Λαθρεπιβάτης σε κουρσεμένο μπάρκο.


Πρόσφατο έργο σας; Η Μαντική Μηχανή και άλλες καθημερινές συγκινήσεις· από τις εκδόσεις Βακχικόν

Το κέντρο βάρος του; Σαράντα μία μικρές ιστορίες-στιγμιότυπα μνήμης και καθημερινού βίου: μεγάλα δράματα σε συσκευασία τσέπης.

Οι ήρωές του στον χώρο και τον χρόνο; Υποκείμενα και προσωποποιημένα αντικείμενα εγκλωβισμένα στη χωροχρονική κορνίζα τους.

Ως πρώτος αναγνώστης του βιβλίου σας θα λέγατε γι` αυτό ότι… μόλις ολοκλήρωσα ένα εκ πρώτης όψεως ετερόκλητο κολάζ, που όμως – καθώς λένε – βγάζει νόημα.

Ο συγγραφέας ή ο ήρωας κατέχει την πρώτη θέση στη συνείδηση του αναγνώστη; Ο ήρωας – Αν το έργο είναι αριστουργηματικό, τότε ο συγγραφέας γίνεται ήρωας.

Μυθοπλασία & Πραγματικότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις; Όταν επιστρέψει η Αλίκη από τη χώρα του καθρέφτη παρακαλείται όπως κληθεί να καταθέσει.

Η πορεία της λογοτεχνίας και κατ` επέκταση της γλώσσας σ` έναν κόσμο εικονοποίησης; Η πρώτη λέξη ήταν αναπαράσταση εικόνας. Επί χιλιάδες χρόνια η δεύτερη υπηρέτησε ποικιλοτρόπως την πρώτη. Σήμερα οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Με την τεχνολογία η εικόνα απέκτησε κίνηση, αφηγείται πλέον τις δικές της ιστορίες επιδεικνύοντας αλαζονικά τα μυθοπλαστικά της φτερά. Αναμένω με πραγματικό ενδιαφέρον το επόμενο επεισόδιο.

Ανεξερεύνητα τοπία στη συγγραφή; Ιστορίες μυστηρίου και επιστημονικής φαντασίας.

Ο κόσμος του συγγραφέα συνίσταται…: Από τα πάντα και… ρει.

Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας.1 Πού κατοικεί το όραμά σας; Στο καθημερινό, το απόρριμμα, το στοιχειώδες.

Αν ήσασταν προ του διλλήματος να προικοδοτήσετε με κάτι τον κόσμο, τι θα ήταν αυτό; Αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα σε ανιχνευτές ειλικρίνειας και ανιχνευτές βλακείας.

Η δύναμη του βιβλίου συνίσταται; Στον χρόνο παραμονής του στον κόσμο του αναγνώστη.
Αντί βιβλίου τι; Το θέατρο της ζωής

Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος; μέλλον’ ανέμελον (διαβάζεται ως «σπάραγμα» αρχαίας ελληνικής ποίησης και ευχή· εκτός από μέλλον περιλαμβάνει όντα δις, ολίγον άνεμο και μια σταγόνα μέλι)

Κι ένας αγαπημένος; Βαθύ-βαθύ το πέσιμο / βαθύ-βαθύ το ανέβασμα [Γ. Ρίτσος, Η σονάτα του σεληνόφωτος]


Ταυτότητα βιβλίου:

Τίτλος: Η ΜΑΝΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ- Συγγραφέας: Αλέξανδρος Βαλκανάς – Χρονολογία: Οκτώβριος 2022 – Είδος: Διηγήματα- ISBN: 978-618-5662-89-9- Σελίδες 68

Μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα του βιβλίου: Η ΜΑΝΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ εδώ

Πηγή φωτογραφιών – βιογραφικού: Εκδόσεις Βακχικόν

1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα

Άννα Ρω

Μεταξύ άλλων έχω επιλέξει να είμαι συγγραφέας. Μ` αρέσει ο δρόμος της ποίησης. Και του θεάτρου. Γράφω ότι μου υπαγορεύει ο νους μου. Άλλοτε μικρές ιστορίες, άλλοτε στίχους, άλλοτε μακρά οδοιπορικά και υπογράφω τα άρθρα και τα συγγραφικά μου έργα ως Άννα Ρω.

Αφήστε ένα σχόλιο